Σκέψου το λίγο. Πόσες φορές έχεις νιώσει την πίεση του να ξέρεις τα πάντα; Από το τι συμβαίνει στον κόσμο μέχρι το πότε ακριβώς βγήκε εκείνη η ταινία που όλοι συζητούν. Κι αν δεν ξέρεις; Νιώθεις σχεδόν guilty. Η αλήθεια όμως είναι πως όταν απαντάς «δεν ξέρω» είναι ίσως η πιο αληθινή και λυτρωτική στιγμή σου.

Το βάρος του παντογνώστη

Το να παριστάνεις ότι τα ξέρεις όλα είναι σαν να κουβαλάς μια βαλίτσα που ποτέ δεν αδειάζει. Θέλει κόπο, θέλει άγχος, και στο τέλος σε κάνει να νιώθεις εξάντληση. Γιατί πολύ απλά δεν γίνεται να έχεις απάντηση για κάθε τι. Δεν είναι ανθρώπινο, είναι… υπερφυσικό.

Unsplash

Η μαγεία του «δεν ξέρω»

Το να πεις «δεν ξέρω» δεν μειώνει την αξία σου ούτε τη νοημοσύνη σου. Αντίθετα, σε κάνει πιο αυθεντικό άτομο. Αφήνει χώρο για μάθηση, για διάλογο και για νέες εμπειρίες.

Και κάτι ακόμα: η ειλικρίνεια αυτή εμπνέει περισσότερη εμπιστοσύνη από την προσπάθεια να παρουσιάζεται κάποιος ως γνώστης των πάντων. Είναι πιο όμορφο να υπάρχει αλήθεια παρά η ανάγκη να φαίνονται όλα σωστά.

Ηρεμία χωρίς άγχος

Όταν αποδέχεσαι ότι δε θα έχεις ποτέ όλες τις απαντήσεις, ξαλαφρώνεις. Δε σε νοιάζει αν δεν ξέρεις το τελευταίο trend του TikTok ή την ακριβή ημερομηνία μιας ιστορικής μάχης. Δεν είναι αυτό που σε καθορίζει. Αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις είναι η ανοιχτή σου στάση να μαθαίνεις και να εξερευνάς.

Unsplash

Η ελευθερία της άγνοιας

Είναι λες και ξαφνικά ανοίγει ο χώρος μέσα σου. Δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσεις, δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Απολαμβάνεις τη συζήτηση, το ταξίδι, τη ζωή, χωρίς να έχεις την αγωνία του «να ξέρω». Και αυτό είναι απελευθερωτικό.

Δεν χρειάζεται να είσαι ο άνθρωπος με όλες τις απαντήσεις. Αρκεί να είσαι ο άνθρωπος που ξέρει να ακούει, να μαθαίνει και να χαμογελάει όταν λέει «δεν ξέρω». Γιατί τελικά η ηρεμία δεν βρίσκεται στη γνώση. Βρίσκεται στην αποδοχή.