Έχεις νιώσει ποτέ την ανάγκη να τα βγάλεις όλα από μέσα σου, και απλώς να ουρλιάξεις; Ακριβώς έτσι ένιωθε η 26χρονη Mona Sharif, όταν ανάρτησε στα social media μια χαλαρή πρόσκληση για τη δημιουργία ενός scream club στο Λονδίνο, αναζητώντας μερικούς ανθρώπους που θα ήθελαν να ενωθούν μαζί της σε μια καθαρτική κραυγή.
Η ιδέα της ήρθε βλέποντας ένα βίντεο για ένα “Scream Club” στη Μινεσότα.
«Έφτιαξα ένα γρήγορο βίντεο λέγοντας πόσο χρειάζεται το Λονδίνο κάτι τέτοιο», μας λέει.
«Προσωπικά, είχα μια δύσκολη χρονιά. Άφησα μια τοξική δουλειά, είχα ρήξεις σε φιλίες, κρίση καριέρας, ανύπαρκτη ερωτική ζωή, και, φυσικά, όλη η γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση του κόσμου αυτή τη στιγμή… Είχα ανάγκη να ουρλιάξω».
Αυτό που δεν περίμενε, ήταν ότι πάνω από 600 Λονδρέζοι θα εμφανίζονταν στο Primrose Hill για να ουρλιάξουν μαζί της.
«Δεν ήμουν καθόλου προετοιμασμένη για αυτό που επρόκειτο να συμβεί», λέει.
«Αυτό που ξεκίνησε σαν μια προσωπική ανάγκη να αποφορτιστώ, μετατράπηκε σε ένα mosh pit καθαρής, εκρηκτικής χαράς».
Πλέον, υπάρχουν βίντεο της Mona που κυκλοφορούν στο TikTok, με ανθρώπους να την αποκαλούν “Scream Queen”. Μετά την πρώτη της συνάντηση, η Sharif επίσημα ίδρυσε το “London Scream Squad”, όπου εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται για μαζικά sessions ουρλιαχτού.
Και όσο ακραίο κι αν ακούγεται το να φωνάζουν εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα πάρκο, για τη Mona και την παρέα της αποδείχθηκε θεραπευτικό για την ψυχική υγεία.
Η ανάγκη να ουρλιάξεις
«Όταν μίλησα με τους ανθρώπους που ήρθαν, οι λόγοι τους ταυτίζονταν με αυτά που ανέφερα: καριέρα, ερωτική ζωή, σπουδές, το αυξανόμενο κόστος ζωής, η κλιματική κρίση, η πολιτική αστάθεια», εξηγεί η Mona.
«Υπάρχει τεράστια ανησυχία, όχι μόνο στην πόλη, αλλά σε όλο τον κόσμο. Και ο αριθμός των συμμετεχόντων το αποδεικνύει».
Η κάθαρση της συλλογικής κραυγής
Για τη Mona, το να ουρλιάζει δημόσια μαζί με αγνώστους ήταν μια εμπειρία «ευφορική», «απελευθερωτική» και «ριζοσπαστική».
«Όλοι έχουμε την ανάγκη να φωνάξουμε, αλλά όταν το κάνεις μόνος, νιώθεις πως είναι σχεδόν επικίνδυνο», λέει.
«Όταν το κάνεις συλλογικά, φεύγει η ντροπή. Υιοθετείς τη νοοτροπία του “δεν με νοιάζει”. Ούρλιαξε σαν να μη σε βλέπει κανείς, αν και όλοι σε βλέπουν, και ουρλιάζουν μαζί σου».
Η εμπειρία αυτή λειτούργησε και ως παγοθραυστικό, μια αντίδοτο στη μοναξιά, που είναι τόσο συχνό φαινόμενο στο Λονδίνο.
«Πολλοί που έρχονται να ζήσουν εδώ μιλούν για το πόσο μοναχική μπορεί να γίνει η πόλη και πόσο δύσκολο είναι να βρεις ομοϊδεάτες», λέει.
«Τόσοι άνθρωποι ήρθαν μόνοι τους και με πλησίασαν λέγοντάς μου ότι φεύγουν έχοντας γνωρίσει φίλους. Το inbox μου έχει πλημμυρίσει από μηνύματα, άνθρωποι που μου λένε ότι κοιμήθηκαν υπέροχα μετά, ότι ένιωσαν λες και πετούσαν, ότι ξαναβρήκαν την αγάπη τους για το Λονδίνο».
Από viral στιγμή σε κοινωνικό κίνημα
Από την πρώτη συνάντηση του London Scream Squad στις 10 Οκτωβρίου, η Mona προσπαθεί να μετατρέψει το viral γεγονός σε μόνιμο θεσμό.
«Έχω επικοινωνήσει με φιλανθρωπικές οργανώσεις ψυχικής υγείας στο Ηνωμένο Βασίλειο, για να συνεργαστούμε και να ανοίξουμε τον διάλογο γύρω από την ψυχική υγεία και τη δύναμη της κοινότητας», λέει.
«Είμαι ιρακινής καταγωγής και στις κοινότητές μας υπάρχει ακόμα τεράστιο στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία και τις προσωπικές δυσκολίες. Ένα από τα πιο γνωστά συνθήματα είναι “It’s okay to not be okay”. Όμως, με την ντροπή που συνοδεύει αυτό το θέμα, πολλοί δεν νιώθουν ότι όντως “είναι εντάξει να μην είσαι εντάξει”.»
Έτσι, μέσα από κάτι που μοιάζει «μη σοβαρό», όπως ένα ομαδικό scream club, η Mona ελπίζει να συμβάλει στη μεγαλύτερη προσπάθεια καταπολέμησης του στίγματος γύρω από την ψυχική υγεία.
Ίσως τελικά, η απελευθέρωση δεν χρειάζεται ψιθύρους, αλλά μια δυνατή, συλλογική κραυγή.
