Η πρώτη φορά που κάποιος μου είπε ότι άρχισε να διαλογίζεται, ήμουν εξωτερικά υποστηρικτική αλλά εσωτερικά σκεπτική. Ο διαλογισμός, τότε, μου φαινόταν σαν κάτι «ψαγμένο», γεμάτο αρωματικά στικ και αόριστη πνευματικότητα, όχι ακριβώς το στυλ μου. Αν ήμουν όμως ειλικρινής με τον εαυτό μου, με τρόμαζε η ιδέα να κάτσω σιωπηλή και να προσπαθήσω να «καθαρίσω» το μυαλό μου. Για κάποιον σαν εμένα που είναι μόνιμα online και έχει έναν εγκέφαλο που δεν σταματά ποτέ να σκέφτεται, μου φαινόταν απλά ακατόρθωτο.

Όσο όμως μεγάλωνα και η ενήλικη ζωή άρχισε να γίνεται όλο και πιο πιεστική, η ιδέα να έχω έστω και λίγα λεπτά απόλυτης ηρεμίας άρχισε να μου φαίνεται όλο και πιο δελεαστική.

Αν είσαι κι εσύ ένας/μία από αυτούς που πάντα τους αποκαλούσαν υπεραναλυτικούς, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει να κολλάς σε έναν φαύλο κύκλο σκέψεων που αρνείται να σπάσει. Όταν άρχισα να ψάχνω πώς να ξεκινήσω διαλογισμό, το βασικό συμπέρασμα που έβγαλα ήταν ότι δεν υπάρχει «σωστός» τρόπος, απλώς ξεκινάς.

Το σημαντικό είναι να μην πιέζεις τον εαυτό σου να πετύχει κάτι συγκεκριμένο από την αρχή. Όπως με τον αθλητισμό, έτσι και ο διαλογισμός έχει πολλά είδη. Παρόλο που οι περισσότερες σύγχρονες τεχνικές έχουν τις ρίζες τους στον Βουδισμό, εγώ στράφηκα στον πιο δημοφιλή τύπο σήμερα: τον διαλογισμό επίγνωσης (mindfulness).

Δεν υπάρχει ένας απόλυτος ορισμός για το mindfulness, αλλά η ουσία του είναι να είσαι 100% παρών στο εδώ και τώρα, χωρίς περισπασμούς, χωρίς να κρίνεις τις σκέψεις ή τα συναισθήματά σου. Απλώς τα παρατηρείς.

Ακούγεται και εύκολο και δύσκολο ταυτόχρονα, και είναι. Δεν είμαι expert, και χρειάζονται χρόνια για να φτάσεις σε βαθιά στάδια διαλογισμού. Όμως με την πάροδο του χρόνου, ενώ ακόμα εμφανίζονταν σκέψεις και συναισθήματα, μπορούσα να τα αναγνωρίσω και να τα αφήσω να φύγουν χωρίς να κολλήσω πάνω τους.

Δεν μπορώ να συνοψίσω εύκολα την αλλαγή που έφερε αυτό στη ζωή μου, αλλά σίγουρα με έκανε πιο ήρεμη. Άρχισα να έχω περισσότερη υπομονή, λιγότερες εκρήξεις, και σε στιγμές που παλιά θα τα παρατούσα, τώρα άντεχα λίγο παραπάνω.

Ο διαλογισμός είναι σαν τη ζωή: δεν υπάρχει κάποια στιγμή που λες «ορίστε, τώρα το κατέχω». Και ίσως να μη νιώσεις ποτέ ότι είσαι "καλός/ή" σε αυτό. Όμως αυτό που πραγματικά άλλαξε τα πάντα για μένα ήταν ότι ο καθημερινός διαλογισμός απαιτεί να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Έστω και για λίγα λεπτά, ανάμεσα σε meeting, μηνύματα, email και άπλυτα, είναι μια στιγμή να ρωτήσεις: «Εγώ πώς είμαι σήμερα;».

Πώς να ξεκινήσεις;

Βρες ένα ήσυχο και άνετο μέρος, κάτσε αναπαυτικά και απλώς επικεντρώσου στην αναπνοή και το σώμα σου. Αν νιώθεις ότι είναι πολύ δύσκολο μόνος/η σου, βάλε έναν καθοδηγούμενο διαλογισμό (σε app ή YouTube). Πρόσεξε πώς μπαίνει και βγαίνει ο αέρας στο σώμα σου. Άκου τους ήχους γύρω σου, ίσως το βουητό του air condition ή ένα μακρινό κορνάρισμα. Αν το μυαλό σου αρχίσει να ταξιδεύει, φέρ’ το απαλά πίσω στην αναπνοή ή σε ένα σημείο του σώματός σου. Κάν’ το για όσο αντέχεις. Και ναι, μόλις ξεκίνησες διαλογισμό.

Σημείωση: Ο διαλογισμός δεν αντικαθιστά τη φαρμακευτική αγωγή ή την ψυχοθεραπεία σε περιπτώσεις άγχους ή άλλων ψυχικών δυσκολιών. Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια, μη διστάσεις να απευθυνθείς σε επαγγελματία.