Η Μαρία Πρωτόπαππα μίλησε στη ROSA και τον Χρήστο Τζίφα με αφορμή την «Ανδρομάχη» του Ευριπίδη που σκηνοθετε. Η ηθοποιός αναφέρθηκε για πρώτη φορά στον θάνατο του συμπρωταγωνιστή της στον Σασμό, Δημήτρη Ήμελλου. Στη σειρά υποδύονταν ένα ζευγάρι που αγαπήθηκε όσο λίγα από το τηλεοπτικό κοινό και η ίδια όπως εξηγεί αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση για τον πρόωρο θάνατό του. Παράλληλα αναφέρθηκε στον λόγο που έπαιξε στον Σασμό και τις «επιπτώσεις» που είχε στη ζωή της.

Πλέον είσαι ένα πρόσωπο συνδεδεμένο με μια σειρά που θα περάσει στη συλλογική μνήμη την τηλεοπτική και όχι μόνο. Είναι πλέον μια ολόκληρη εποχή. Τι σου αφήνει ο «Σασμός»;

Επειδή το έζησα εργαζόμενη, ήταν μια ωραία εμπειρία, γενικά. Είχε τις δυσκολίες της, σαφώς, δεν το συζητάω. Αλλά ήταν μια ωραία εμπειρία και μια ωραία παρέα. Τουλάχιστον στο δικό μου κομμάτι. Μου έκανε μάλλον καλό σε σχέση με το επαγγελματικό. Τώρα από εκεί και πέρα, επειδή εγώ δεν πολυπαρακολουθούσα τηλεόραση, για εμένα δεν άλλαξε και κάτι ως προς το προσωπικό μου σκέλος.

Δεν μπορεί να ανοίξει και πόρτες ή να προκαλέσει καλύτερες αμοιβές;

Σαφώς. Ανοίγει, όμως κι άλλα πράγματα. Το ότι μπορεί να είσαι πιο εκτεθειμένος στην ιδιωτική σου ζωή. Επίσης, από εκεί που είσαι ένα πολύ συμπαθές άτομο, γιατί νομίζουν ότι είσαι ο ρόλος και σε ταυτίζουν με κάποιο θετικό ρόλο που έπαιξες, αν κάποια στιγμή ακουστεί κάτι που δεν είναι αυτό, μπορείς εύκολα να γίνεις αντικείμενο πολέμου. Να γίνει λιθοβολισμός. Οπότε εγώ αυτά δεν τα εμπιστεύομαι. Εξ’ αρχής δεν τα εμπιστεύομαι ιδιαίτερα. Την ανθρώπινη επαφή, την οικειότητα και όλα αυτά τα εμπιστεύομαι μέχρι ενός ορίου. Παραπάνω δεν τα καταπίνω. Δεν τα κάνω δικά μου, γιατί ξέρω και βλέπω τη φύση των πραγμάτων. Δεν αφορούν εμένα. Οι άνθρωποι που με ξέρουν, που μπορούν να με αγαπήσουν για αυτό που είμαι, απλά με ξέρουν. Όπως τους ξέρω και εγώ. Μιλάω μαζί τους. Ξέρω τα στραβά τους. Ξέρουν τα στραβά μου. Και από εκεί και πέρα μιλάμε για αγάπη. Τα άλλα δεν είναι φυσικά.

Εγώ όταν έπαιξες στον «Σασμό» ένιωσα μια έκπληξη. Δεν το λέω αρνητικά. Αλλά ήταν μια έκπληξη.

Υπήρχαν ανάγκες.

Να σε ρωτήσω για τον Δημήτρη Ήμελλο; Αυτή την απώλεια την είχα κάνει delete και μου επανήλθε αυτές τις μέρες που σε μελετάω για να κάνουμε αυτή τη συνέντευξη. Και μου ήρθε πολύ ξαφνικό πάλι, με την έννοια ότι αυτή ήταν μια είδηση που την είχα κάπως απωθήσει γιατί με στεναχωρεί.

Και εγώ το είπα αυτό. Δεν έχω κάνει την είδηση delete. Εγώ αρνήθηκα να κάνω οποιαδήποτε δημόσια τοποθέτηση, δεν είχα καμία ανταπόκριση για δήλωση. Και ακόμα και στην κηδεία του δεν με είδαν. Δεν κατάλαβαν ότι είμαι εκεί. Γιατί αυτό το πράγμα για μένα, αυτές οι στιγμές, είναι πολύ ιερές. Πρέπει να τις σεβόμαστε. Για μένα ήταν απώλεια ενός καινούριου φίλου που δεν ήθελα να το παραδεχτώ και να το δεχτώ με τίποτα. Και με την απώλεια του Δημήτρη, κάπως έσβησε και όλη η ιστορία «Σασμός». Παρόλο που έχω ανθρώπους. Για μένα τοποθετήθηκε σε ένα ντουλάπι, σαν να είναι πάρα πολύ μακριά. Αυτή είναι η αλήθεια. Μηχανισμός απώθησης, δεν ξέρω. Μέσα μου κάπως δεν το δέχομαι. Δεν μπορώ να το δεχτώ.

Είχατε και πολλά γυρίσματα μαζί.

Είχαμε μαζί μία συνεννόηση. Επίσης, μιλάγαμε πολύ για τη δουλειά. Πάρα πολύ για το θέατρο εννοώ. Μάθαινα τόσα πολλά πράγματα από αυτό. Τέτοια ήταν τα μοιράσματά μας. Ήταν ανθρωπινά και ήταν μια πηγή έμπνευσης, ενθουσιασμού και εν τέλει με τον τρόπο που αντιμετώπισε όλη αυτή την περιπέτειά του, πέρα από τα θέατρα και την Τέχνη του, ήταν ένα φοβερό μάθημα. Το αντιμετώπισε τρομερά λαμπερά. Για μένα και όχι μόνο για μένα- ο τρόπος που έκλεισε τη διαδρομή αυτή, ήταν ήρεμος, θαυματουργός και λαμπερός. Ήταν μια αγαλλίαση. Φοβερό δεν είναι; Ήταν μια αγαλλίαση. Και ο τρόπος που το δούλεψε όλο αυτό το διάστημα, από τη στιγμή που ξεκίνησε η περιπέτεια. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν άνθρωπο για αυτό. Δεν έχω ξαναμιλήσει μέχρι τώρα για αυτή την απώλεια.