Ο Ορφέας Αυγουστίδης, ένας από τους πιο δυνατούς και εκφραστικούς ηθοποιούς της γενιάς του, κινείται με την ίδια άνεση ανάμεσα στο φως των προβολέων και στη σιωπή των σκηνών που μόνο εκείνος γνωρίζει.
Μεγαλωμένος με τη δημοσιότητα να τον ακολουθεί αφού και οι δύο γονείς τους είναι γνωστοί ηθοποιοί, η μητέρα του η Μαρία Τζομπανάκη και πατέρας του ο Ντίνος Αυγουστίδης. Φαινόταν σχεδόν μαθηματικά προδιαγεγραμμένο πως θα βαδίσει τα βήματά τους. Και το έκανε αριστοτεχνικά χωρίς να γίνει για εκείνον βάρος το όνομα και η φήμη του.
Ο πρωταγωνιστής της φετινής σειράς «Τα φαντάσματα» μιλάει στο Λοιπόν που κυκλοφορεί και τον Παναγιώτη Βαζαίο για όλα.
-Τι σας ιντρίγκαρε σε αυτόν τον χαρακτήρα και είπατε το «ναι»; Ειδικά για μια κωμωδία, που έχετε καιρό, να κάνετε στην τηλεόραση.
«Αν εξαιρέσουμε τον «Σασμό», η προηγούμενη δουλειά που είχα κάνει πριν από τρία χρόνια ήταν πάλι κωμωδία. Οπότε, ας πούμε ότι αυτό το διάστημα είναι το πιο σημαντικό. Τι με έκανε, λοιπόν, να πω το «ναι»;
Όλα όσα ζητάει κανείς από μια δουλειά: το ωραίο σενάριο, η ξεχωριστή συνθήκη, οι συνεργάτες. Όλα αυτά είναι λόγοι για να πεις «ναι».
Μιλάμε για άψογους επαγγελματίες, εξαιρετικούς καλλιτέχνες, με πολύ αστείο κείμενο και αξιοπρεπές πρώτο υλικό.
Άλλωστε, η σειρά του BBC, πάνω στην οποία βασίζεται η δική μας, είναι μια αξιόλογη, αστεία και ιδιαίτερη παραγωγή. Γιατί, λοιπόν, να πεις όχι;»
-Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρετε να ρωτήσετε τη γνώμη του για το πώς του φάνηκε η σειρά; Από την οικογένειά σας, εννοώ.
«Η Γεωργία σίγουρα. Με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη της, γιατί είναι ένα μάτι που εμπιστεύομαι και βρίσκεται ακριβώς στη «ζώνη» που μας ενδιαφέρει.
Δηλαδή, έχει επαφή με τη δουλειά μου, αλλά όχι με το αντικείμενο από την πλευρά του επαγγελματία, το βλέπει ως κοινό. Η άποψή της, λοιπόν, μετράει πολύ για μένα.
Από εκεί και πέρα, φυσικά και οι κοντινοί μου άνθρωποι, οι γονείς μου... όλοι θα το σχολιάσουμε, θα το κουβεντιάσουμε. Κυρίως, όμως, θα το απολαύσουμε».
-Το γεγονός ότι είστε όλη η οικογένεια στον καλλιτεχνικό χώρο, όταν βλέπετε δημοσιεύματα που αφορούν την προσωπική σας ζωή σας στεναχωρούν;
«Όχι, δεν έχω δει ποτέ δημοσιεύματα που να είναι κακεντρεχή ή να με ενοχλήσουν. Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω ούτε εκείνα που ασχολούνται με την προσωπική μου ζωή.
Ίσως επειδή δεν ακολουθώ αυτές τις σελίδες που κυκλοφορούν τώρα, τελευταία. Πραγματικά, νιώθω ότι δεν έχει υπάρξει κάτι υπερβολικό ή ενοχλητικό προς το πρόσωπό μου».
-Σας έχει φέρει ποτέ κάποιος σε δύσκολη θέση μέσα από τα social media; Γιατί, όπως ξέρετε, εκεί υπάρχει συχνά και μια μορφή ανθρωποφαγίας, πίσω από την ανωνυμία ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει.
«Ναι, αλλά το διαχειρίζομαι, εντάξει».
-Δεν σας στενοχωρεί; Αν, για παράδειγμα, γίνει μια πολύ κακή κριτική;
«Από έναν άγνωστο μέσα στα social media να στενοχωρηθώ; Όχι, όχι».
-Μια συμβουλή που σας έχει δώσει η μητέρα σας, Μαρία Τζομπανάκη και την κρατάτε σαν φυλαχτό, ποια είναι;
«Πολλές και διάφορες. Οι γονείς δίνουν συμβουλές, κάποιες τις θυμάσαι, κάποιες τις ξεχνάς και κάποιες τις θυμάσαι αργότερα, όταν ζήσεις τα πράγματα και έρθει η στιγμή να τις εφαρμόσεις.
Πολλές φορές δεν δεχόμαστε τις συμβουλές, ειδικά όταν είμαστε μικρότεροι, γιατί θέλουμε πρώτα να τα ζήσουμε μόνοι μας».
-Σας έχουν προσεγγίσει ξανά για να παίξετε και πάλι μαζί με την μητέρα σας;
«Όχι, νομίζω πως τα 500 επεισόδια του «Σασμού» ήταν αρκετά (γέλιο)».
-Κάνετε πάρα πολλά πράγματα παράλληλα, καθώς ετοιμάζετε και μια ταινία αυτόν τον καιρό. Πώς τα συνδυάζετε με την οικογένεια; Υπάρχει χρόνος;
«Με προγραμματισμό όλα γίνονται. Πάντα υπάρχει χρόνος και φροντίζω καθημερινά να περνάω χρόνο με το παιδί μου».
-Πόσο σας άλλαξε ο ερχομός του παιδιού στη ζωή σας;
«Δεν με άλλαξε ολοκληρωτικά μπορώ να σου πω. Τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου παραμένουν ίδια, δεν μπορεί ένα παιδί να τα αλλάξει.
Μπορεί όμως να αλλάξει η διάθεσή σου, να διορθώσεις κάποια πράγματα που τα κουβαλούσες χρόνια και επηρέαζαν μόνο εσένα, χωρίς να σε νοιάζει.
Τώρα που αυτά επηρεάζουν ένα άλλο πλάσμα, που δεν έχει κανέναν λόγο να υποστεί τα δικά σου λάθη, μπαίνεις στη διαδικασία να ξανασκεφτείς τα πράγματα και να αλλάξεις ό,τι χρειάζεται, για να γίνεις καλύτερος από τους γονείς σου.
Τουλάχιστον να κάνεις τα δικά σου λάθη και όχι τα δικά τους».
