Πριν μπει το ψυγείο στα σπίτια, η διατήρηση των τροφίμων ήταν καθημερινή πρόκληση. Οι άνθρωποι βασίζονταν στη γνώση που είχαν κληρονομήσει από τους παλαιότερους και σε τεχνικές που περνούσαν από στόμα σε στόμα.

Στις αυλές και τις αποθήκες μύριζε αλάτι, φρέσκο λάδι και αποξηραμένα φρούτα, ενώ κάθε σπίτι είχε το δικό του μυστικό για να κρατά το φαγητό φρέσκο για μέρες ή και μήνες.

Το αλάτι, ο φύλακας της φρεσκάδας

Το αλάτι χρησιμοποιούνταν γενναιόδωρα για να διατηρεί κρέατα και ψάρια. Τα παστά προϊόντα μπορούσαν να μείνουν για μήνες χωρίς να αλλοιωθούν. Το πασάλειμμα και η αναμονή ήταν διαδικασία γνώριμη, σχεδόν τελετουργική.

Unsplash

Ο ήλιος και ο αέρας

Σύκα, σταφύλια, βότανα και μυρωδικά απλώνονταν σε πανιά ή ξύλινα πλαίσια και άφηναν τον ήλιο και τον αέρα να κάνουν το έργο τους. Η ξήρανση χάριζε στα τρόφιμα μακρά ζωή και πιο συμπυκνωμένη γεύση.

Το λάδι και το λίπος

Κομμάτια κρέατος, αφού μαγειρεύονταν, τοποθετούνταν σε πήλινα δοχεία και σκεπάζονταν με ελαιόλαδο ή λιωμένο λίπος. Η στρώση αυτή εμπόδιζε τον αέρα να τα αγγίξει, κρατώντας τα αναλλοίωτα για εβδομάδες ή και μήνες.

Οι δροσερές γωνιές

Υπόγεια, πέτρινες αποθήκες και βαθιά πηγάδια χρησιμοποιούνταν για να φιλοξενούν πατάτες, κρεμμύδια, μήλα και άλλα προϊόντα. Η φυσική δροσιά τους καθυστερούσε τη φθορά.

Unsplash

Ζάχαρη και ξύδι

Γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες και τουρσιά ήταν αποθηκευμένα σε γυάλινα βάζα. Η ζάχαρη και το ξύδι προστάτευαν το περιεχόμενο, δίνοντας παράλληλα και μοναδική γεύση.

Η τέχνη της διατήρησης

Κάθε νοικοκυριό ήξερε πως η φρεσκάδα δεν ήταν θέμα μηχανής αλλά γνώσης και υπομονής. Οι τεχνικές αυτές διατηρούσαν ζωντανές γεύσεις που είχαν σμιλευτεί από τον χρόνο και την εμπειρία, και έκαναν την κουζίνα τόπο δημιουργίας και φροντίδας.