Υπάρχουν μέρες που απλώς πεινάς. Και υπάρχουν και εκείνες οι βραδιές που δεν πεινάς αλλά θες οπωσδήποτε εκείνη τη σοκολάτα, τη μακαρονάδα ή το παγωτό με το κουτάλι μέσα από το κουτί. Συνήθως κάτι σε έχει πειράξει.

Μια απόρριψη, το αίσθημα της μοναξιάς, μια μέρα γεμάτη πίεση. Κι ενώ το ψυγείο δεν έχει στόμα να σου πει «είμαι εδώ για σένα», κάπως γίνεται τελικά το πιο πρόθυμο αυτί (σαν αυτό των ψυχολόγων). Αυτό είναι το emotional eating, ή αλλιώς, το «τρως τα συναισθήματά σου».

Τι είναι πραγματικά το emotional eating

Το συναισθηματικό φαγητό δεν έχει σχέση με τη σωματική πείνα. Δεν είναι ότι δεν έχεις φάει όλη μέρα. Είναι ότι νιώθεις άδειος μέσα σου. Είναι η προσπάθεια να «κατευνάσεις» ένα αρνητικό συναίσθημα: λύπη, θυμό, άγχος, βαρεμάρα ή ακόμη και χαρά που δεν ξέρεις πώς να τη διαχειριστείς.

Η σοκολάτα γίνεται παρηγοριά, τα μπισκότα χάδια. Η διαδικασία μπορεί να φαίνεται αθώα, αλλά όσο πιο συχνά επαναλαμβάνεται, τόσο περισσότερο καταλήγει να σε μπερδεύει. Αντί να μάθεις τι πραγματικά σε πονάει, μαθαίνεις να το... καταπίνεις.

Unsplash

Γιατί καταφεύγουμε στο φαγητό όταν πονάμε

Το φαγητό, ειδικά τα γλυκά ή τα λιπαρά, προκαλεί μια έκρηξη ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Είναι σαν να πατάς έναν εσωτερικό διακόπτη «ευχαρίστησης» και, έστω και προσωρινά, να αισθάνεσαι καλύτερα. Είναι μια γρήγορη λύση που δε σε κρίνει, δε σε αγχώνει, δε σου φωνάζει.

Αλλά ακριβώς επειδή λειτουργεί σαν παυσίπονο, γίνεται επικίνδυνο. Αν κάθε φορά που αισθάνεσαι άσχημα πηγαίνεις κατευθείαν στην κουζίνα, δε μαθαίνεις ποτέ να διαχειρίζεσαι το συναίσθημα. Το κρύβεις κάτω από το χαλί μαζί με τα πατατάκια.

Unsplash

Πώς να ξεχωρίσεις αν το κάνεις και εσύ

Αν έχεις πιάσει τον εαυτό σου να:

- τρως χωρίς να πεινάς

- αναζητάς συγκεκριμένες τροφές (γλυκά, junk food)

- νιώθεις τύψεις αφού φας

- τρως γρήγορα και χωρίς να απολαμβάνεις

…τότε πιθανότατα κάνεις emotional eating.

Unsplash

Η συναισθηματική πείνα δεν γεμίζει με θερμίδες

Η λύση δεν είναι να σταματήσεις να τρως. Ούτε να νιώθεις ενοχές κάθε φορά που θέλεις κάτι comfort. Η ουσία είναι να μάθεις να ακούς τον εαυτό σου. Να αναγνωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματική πείνα και στην ανάγκη για παρηγοριά.

Και, το σημαντικότερο, να δώσεις στον εαυτό σου άλλους τρόπους να νιώθει καλύτερα. Ίσως ένας περίπατος, ένα τηλέφωνο σε έναν φίλο, ένα ντους ακούγοντας μουσική. Κάτι που να σε κάνει να νιώθεις καλύτερα χωρίς να σε βαραίνει μετά.

Η σχέση μας με το φαγητό είναι καθρέφτης της σχέσης μας με τον εαυτό μας

Το emotional eating δεν είναι αδυναμία. Είναι ένας τρόπος να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Αλλά όσο περισσότερο μάθεις να αναγνωρίζεις τι σου συμβαίνει, τόσο πιο εύκολα θα διαλέγεις άλλους τρόπους για να φροντίζεσαι.

Αν σε αγαπάς, θα βρεις τον τρόπο να ακούς αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι. Μπορεί να είναι μια κουβέντα. Μπορεί να είναι μερικά δάκρυα. Και μερικές φορές, ναι, μπορεί να είναι και ένα κομμάτι σοκολάτας. Αλλά επειδή το θέλεις, όχι επειδή το χρειάζεσαι για να μην καταρρεύσεις.

Unsplash

Η σοκολάτα δεν είναι ψυχολόγος. Εσύ είσαι.

Όλοι περνάμε φάσεις που το comfort food γίνεται «παρηγορητής πρώτης ανάγκης». Αλλά η πραγματική παρηγοριά έρχεται όταν αρχίζεις να σε καταλαβαίνεις. Όταν δίνεις χώρο στα συναισθήματά σου χωρίς να τα πνίγεις.

Και κάπου εκεί, μαγικά, η σοκολάτα αποκτά πάλι τη σωστή της θέση. Στο τραπέζι. Όχι στην ψυχή.