Δεν χρειάζεται να είσαι ερωτευμένη για να νιώσεις ότι “χάθηκες” μετά από μια σχέση που έφτασε στο τέλος της. Μερικές φορές, αυτό το κενό το αφήνει ένας φίλος. Ο άνθρωπος που μιλούσατε κάθε μέρα, που ξέρατε τα πάντα ο ένας για τον άλλον, που ήταν εκεί σε κάθε κρίση, κάθε γέλιο, κάθε Παρασκευή βράδυ.

Και ξαφνικά… ερωτεύεται. Κι εκεί αρχίζει ένας παράξενος, σιωπηλός χωρισμός.

Από “μαζί σε όλα”, σε “θα σε πάρω αργότερα”

Στην αρχή δεν το παίρνεις και πολύ σοβαρά. “Εντάξει, βρήκε κάποιον, ας χαρεί λίγο”, λες.
Αλλά σιγά σιγά, τα μηνύματα αραιώνουν, τα καφέ γίνονται “να δούμε πότε” και κάθε σχέδιο περνάει πρώτα από ένα “θα ρωτήσω αν έχει όρεξη κι εκείνος/εκείνη”.

Κι εσύ μένεις να κοιτάς το κινητό σου, προσπαθώντας να μη θυμώσεις. Δεν θέλεις να ζηλέψεις, αλλά, να, κάπως πονάει. Γιατί νιώθεις ότι χάνεις κάτι που δεν ήταν “σχέση”, αλλά ήταν.

Photo by Misunderstood Whiskey on Unsplash

Είναι όντως ένας μικρός χωρισμός

Και ναι, είναι φυσιολογικό να το νιώθεις έτσι.
Όταν ένας φίλος ερωτεύεται, κάτι αλλάζει στην ισορροπία. Δεν είναι ότι σε αντικαθιστά, απλώς, η ενέργειά του, ο χρόνος του, οι σκέψεις του στρέφονται αλλού.
Κι εσύ πρέπει να “μοιραστείς” τη θέση που μέχρι τώρα ήξερες πως ήταν δική σου.

Και κάπως έτσι έρχεται αυτός ο αόρατος χωρισμός: χωρίς καβγά, χωρίς λόγια, χωρίς να φταίει κανείς. Απλώς, ένα κομμάτι της καθημερινότητάς σου αλλάζει χωρίς να το έχεις διαλέξει εσύ και να έχεις πει “ναι” σε αυτό.

Το δύσκολο κομμάτι: δεν μπορείς να “παραπονεθείς”

Αυτό είναι ίσως το πιο περίεργο σημείο. Δεν μπορείς να πεις “μου λείπεις” χωρίς να ακουστείς υπερβολική. Δεν μπορείς να πεις “νιώθω ότι με παράτησες” χωρίς να ακουστείς… δραματική ή και ζηλιάρα, ή να ακουστείς σαν να έτρεφες άλλου είδους αισθήματα για τον φίλο σου.

Γιατί, θεωρητικά, δεν έγινε κάτι. Δεν υπήρξε ρήξη, απλώς μια φυσική εξέλιξη. Αλλά μέσα σου, υπάρχει ένα μικρό πένθος για εκείνη τη φιλία που δεν είναι πια όπως ήταν.

Photo by Meg Jenson on Unsplash

Όμως, δεν τελείωσε. Απλώς αλλάζει

Το ωραίο είναι ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, η φιλία δεν χάνεται. Απλώς, ωριμάζει.
Ο άνθρωπος που κάποτε μιλούσατε πέντε φορές τη μέρα, τώρα μπορεί να σου στείλει ένα μήνυμα την εβδομάδα, αλλά θα είναι εκεί όταν χρειαστεί.
Και ίσως, αργότερα, όταν ο ενθουσιασμός του πρώτου έρωτα ηρεμήσει, να επιστρέψει ξανά σε εκείνον τον οικείο ρυθμό που είχατε.

Αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και τόσο διαφορετικό από όταν ένας φίλος μετακομίζει σε άλλη πόλη ή χώρα. Η αγάπη μένει.

Photo by Anna Fothergill on Unsplash

Τι μπορείς να κάνεις

Μην το πάρεις προσωπικά. Δεν σε “άφησε”, απλώς ζει μια νέα φάση.

Γέμισε τον χρόνο σου. Ξανασυνδέσου με άλλους φίλους ή κάνε πράγματα που είχες αφήσει εσύ στην άκρη για όποιον λόγο.

Μίλα αν χρειαστεί. Αν νιώθεις ότι η απόσταση σε πονάει, μπορείς να το πεις απλά και ειλικρινά, χωρίς παράπονο, μόνο με αγάπη.

Άφησε χώρο. Όπως στις σχέσεις, έτσι και στη φιλία, λίγο “χώρος” συχνά δυναμώνει τον δεσμό.

Και κάπως έτσι...

Μαθαίνεις πως ο έρωτας του φίλου σου δεν είναι απειλή, αλλά ένα κομμάτι της ζωής του που πρέπει να χαρεί. Κι εσύ, μέσα από αυτό, μαθαίνεις ότι η φιλία δεν χάνεται επειδή αλλάζει.
Ίσως δεν τον βλέπεις πια τόσο συχνά, αλλά όταν καθίσετε ξανά για καφέ, θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.

Γιατί οι πραγματικοί φίλοι μπορεί να “χαθούν” για λίγο, αλλά ποτέ στ’ αλήθεια.