Τις τελευταίες μέρες του χρόνου, υπάρχει κάτι όμορφα γαλήνιο στην ατμόσφαιρα. Οι γιορτές σιγά σιγά φτάνουν στο τέλος τους, τα φώτα χαμηλώνουν, και όλοι κάπως μαλακώνουμε. Μέσα σε αυτό το ήσυχο κλίμα, η πράξη του να ανάψεις ένα κερί αποκτά μια δική της μαγεία, κάτι απλό, αλλά βαθιά ανθρώπινο.
Το κερί είναι φως. Και το φως, ειδικά αυτές τις μέρες, δεν είναι απλώς διακόσμηση ή ρομαντισμός. Είναι ένα σύμβολο ζωής, ελπίδας και συνέχειας. Μια μικρή φλόγα που στέκεται όρθια, ακόμη κι όταν γύρω της υπάρχει σκοτάδι. Κι ίσως αυτό να είναι και το νόημα: να θυμόμαστε πως ακόμα και το πιο μικρό φως μπορεί να αλλάξει την ατμόσφαιρα ενός ολόκληρου χώρου.
Photo by Debby Hudson on Unsplash
Όταν ανάβουμε ένα κερί, συχνά το κάνουμε για κάποιον λόγο, άλλες φορές συνειδητά, άλλες φορές από συνήθεια. Μπορεί να είναι για έναν άνθρωπο που μας λείπει, για μια ευχή που δεν ειπώθηκε, για μια ελπίδα που θέλουμε να ξαναγεννηθεί. Κάποιοι ανάβουν κερί για ευλογία, άλλοι για προστασία, άλλοι απλώς για να νιώσουν λίγη ζεστασιά. Όλοι όμως, λίγο-πολύ, ανάβουμε φως για να φέρουμε φως μέσα μας.
Το κερί γίνεται μια πράξη στοχασμού. Καθόμαστε, το κοιτάμε, και χωρίς να το καταλάβουμε, αρχίζουμε να ηρεμούμε. Η φλόγα τρεμοπαίζει, κι εκείνη η μικρή κίνηση μας θυμίζει ότι όλα αλλάζουν, ότι τίποτα δεν είναι στατικό. Μπορεί να είναι μια σιωπηλή κουβέντα με τον εαυτό μας, ένα “ευχαριστώ” για όσα ζήσαμε ή ένα “αντίο” για όσα πρέπει να αφήσουμε πίσω.
Στις περισσότερες παραδόσεις, το κερί συμβολίζει την κάθαρση και την ανανέωση. Όταν πλησιάζει ο νέος χρόνος, το φως του λειτουργεί σαν μετάβαση: “έκλεισε ο παλιός κύκλος, ας ανοίξει ο καινούριος”. Είναι σαν να ανάβεις ένα φως για να υποδεχτείς κάτι νέο, με καθαρή καρδιά και ανοιχτή διάθεση.
Photo by Ilona Veres on Unsplash
Και δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποια μεγάλη αφορμή. Μπορεί να είναι ένα ήσυχο βράδυ στο σπίτι, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, όταν τα πάντα γύρω έχουν σιγήσει. Ανάβεις ένα κερί, κάθεσαι για λίγο και σκέφτεσαι, ή απλώς αφήνεις τη φλόγα να “μιλήσει”. Σε εκείνη τη στιγμή, δεν υπάρχει βιασύνη, ούτε θόρυβος. Μόνο φως και παρουσία.
Ίσως γι’ αυτό αγαπάμε τόσο αυτή τη μικρή κίνηση. Γιατί μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο οθόνες και φώτα που αναβοσβήνουν, το αληθινό φως ενός κεριού μάς προσγειώνει. Μας θυμίζει ότι η ζεστασιά δεν βρίσκεται στα μεγάλα και εντυπωσιακά, αλλά στις ήσυχες, ειλικρινείς στιγμές.
Photo by Mario Losereit on Unsplash
Κι αν το σκεφτείς, αυτό το φως δεν είναι μόνο για τη γιορτή. Είναι για κάθε στιγμή που θέλεις να ξαναθυμηθείς ποιος είσαι, να ηρεμήσεις, να κάνεις ειρήνη με ό,τι πέρασε και να αφήσεις χώρο για ό,τι έρχεται.
Γι’ αυτό, αυτές τις μέρες, άναψε ένα κερί. Όχι για να φωτίσεις τον χώρο, αλλά για να φωτίσεις λίγο μέσα σου. Γιατί καμιά φορά, αυτή η μικρή φλόγα είναι ό,τι χρειάζεται για να ξαναβρείς τη δική σου λάμψη.
Διαβάστε ακόμα
Το ήξερες οτι στην Ισλανδία τα Χριστούγεννα διαρκούν 13 μέρες;
Το γκι και το φιλί των γιορτών: Από πού ξεκίνησε το πιο ρομαντικό έθιμο
