Όλοι κάνουμε λάθη. Από τα πιο μικρά, αυτά που περνούν απαρατήρητα, μέχρι τα μεγάλα, που αφήνουν μέσα μας ένα βάρος. Και όμως, όσο κι αν τα αποφεύγουμε, τα λάθη είναι μέρος της διαδρομής.
Δε μας καθορίζουν, μας μαθαίνουν. Ο φόβος της αποτυχίας έχει μεγαλώσει μαζί μας. Μας έμαθαν να βλέπουμε τα λάθη σαν κάτι που πρέπει να αποφεύγουμε πάση θυσία, ενώ στην πραγματικότητα είναι το πιο ανθρώπινο κομμάτι μας.
Η στιγμή που όλα φαίνονται χαμένα
Υπάρχουν φορές που νιώθεις πως ένα λάθος τα διέλυσε όλα. Ότι οι κόποι σου πήγαν χαμένοι, ότι δεν υπάρχει επιστροφή.
Εκείνη όμως η στιγμή είναι και η πιο αληθινή. Γιατί μέσα στην απογοήτευση, αρχίζει να ξεδιπλώνεται η αλήθεια σου.
Εκεί καταλαβαίνεις τι πραγματικά θέλεις, τι σε πονάει, τι σε νοιάζει. Το λάθος λειτουργεί σαν πυξίδα που σε φέρνει πίσω στον εαυτό σου.

Unsplash
Όταν το λάθος γίνεται καθρέφτης
Τα λάθη δεν είναι το τέλος μιας προσπάθειας, αλλά μια ευκαιρία για αναθεώρηση. Σε αναγκάζουν να σταματήσεις, να κοιτάξεις μέσα σου και να ρωτήσεις: «Γιατί συνέβη αυτό; Τι έχω ανάγκη να αλλάξω;»
Εκεί κρύβεται και η δύναμή τους. Σε φέρνουν αντιμέτωπο με την ειλικρίνεια. Όχι αυτή που δείχνεις προς τα έξω, αλλά εκείνη που έχεις με τον εαυτό σου.
Η τέχνη του να μαθαίνεις να συγχωρείς
Ένα από τα πιο δύσκολα μαθήματα είναι να συγχωρείς τον εαυτό σου. Όχι για να ξεχάσεις, αλλά για να καταλάβεις.
Η αυτοκριτική είναι χρήσιμη μόνο όταν έχει μέσα της καλοσύνη. Γιατί αν το λάθος γίνει αφορμή για επίθεση προς εσένα, τότε χάνεται το νόημα.
Όταν όμως το δεις σαν μάθημα, αρχίζει η πραγματική ωρίμανση. Μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι ξανά, να προσπαθείς, να δίνεις χώρο στο καινούργιο.

Unsplash
Από το λάθος στη δύναμη
Όσο μεγαλώνεις, συνειδητοποιείς πως τα λάθη δεν είναι εμπόδια αλλά στάδια εξέλιξης. Κάθε φορά που έπεσες, κάτι έμαθες.
Κάθε φορά που απογοητεύτηκες, κάτι άλλαξε μέσα σου. Και εκεί, ανάμεσα στην αποδοχή και τη νέα προσπάθεια, γεννιέται η δύναμη.
Γιατί η αλήθεια είναι πως δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου στις επιτυχίες, αλλά στις στιγμές που πρέπει να ξανασηκωθείς.
Όταν το δεις έτσι, τα λάθη παύουν να είναι εχθροί. Γίνονται οδηγοί. Δεν χρειάζεται να τα φοβάσαι ούτε να τα κρύβεις. Αρκεί να τα αγκαλιάζεις, να τα καταλαβαίνεις και να συνεχίζεις. Εκεί αρχίζει η πραγματική γνωριμία με τον εαυτό σου.