Τις τελευταίες μέρες, η συζήτηση γύρω από τα μαλλιά της Πριγκίπισσας της Ουαλίας έχει ξεφύγει από τα όρια της απλής κριτικής. Από σχόλια που θυμίζουν περισσότερο κακία παρά άποψη, μέχρι μια γενικευμένη μανία να ασχολούμαστε με το παραμικρό, μοιάζει λες και ξεχάσαμε ότι μιλάμε για έναν άνθρωπο που δίνει μια πολύ προσωπική μάχη. Σε μια εποχή όπου το ίντερνετ μεγεθύνει κάθε τι αρνητικό, είναι εύκολο να παρασυρθούμε. Κι όμως, εδώ δεν μιλάμε για απλή “αισθητική κουβέντα”. Μιλάμε για ευαισθησία, ενσυναίσθηση και σεβασμό.
Ο λόγος; Το γεγονός ότι η Kate ξάνθυνε τα μαλλιά της με πολλούς να προσπαθούν πολύ αδιάκριτα να μάθουν αν είναι περούκα.
Κάπου εκεί, ανάμεσα στις φωνές του διαδικτύου, έρχεται και η φωνή του Sam McKnight MBE που ξέρει καλά τι σημαίνει να μιλάς για μαλλιά, και ακόμα περισσότερο, τι σημαίνει να τα αγγίζεις όταν κρύβουν πίσω τους ανασφάλειες, φόβους ή ακόμα και μια ασθένεια.
Όσα είπε ο Sam McKnight MBE στο Grazia.com
«Δεν συνηθίζω να γίνομαι προκλητικός στο Instagram. Συνήθως περιορίζομαι σε αναρτήσεις για κηπουρική, μαλλιά, σκυλιά και καμιά δόση χιούμορ. Όμως, όταν είδα όλα αυτά τα απίστευτα αρνητικά σχόλια για την Πριγκίπισσα της Ουαλίας και τα νέα της μαλλιά αυτή την εβδομάδα, ένιωσα ότι έπρεπε να μιλήσω.
Δεν είμαι αντίθετος στην κριτική για τα μαλλιά. Είμαι κομμωτής των media. Αυτή είναι η δουλειά μου. Ξέρω από τότε που δούλευα με την Diana, πως αν κάναμε έστω και μια μικρή αλλαγή στα μαλλιά της, την επόμενη μέρα ήταν πρωτοσέλιδο. Θυμάμαι μια φορά που της είχα δώσει ένα πιο sleek look και οι εφημερίδες έγραψαν ότι έμοιαζε σαν να είχε τρίψει λάδι από τηγανιτές πατάτες πάνω τους. Το διασκεδάζαμε, ήταν γελοίο. Και δεν είμαι καμιά πουριτανή φιγούρα· καταλαβαίνω ότι όλοι έχουμε το δικαίωμα να μας αρέσουν ή να μη μας αρέσουν οι επιλογές κάποιου. Αλλά για την Kate, μια γυναίκα που μας έχει ανοιχτά μιλήσει για τη μάχη της με τον καρκίνο, ένιωσα φρίκη από το μίσος και τη χολή στα σχόλια. Αυτά δεν είναι φιλικά πειράγματα. Για μένα, είναι ξεκάθαρος εκφοβισμός. Πού χάθηκε η ενσυναίσθηση μας;
Τα μαλλιά μιας γυναίκας είναι κάτι πολύ προσωπικό, είναι άμυνα, ασπίδα, πανοπλία. Κάποιες μέρες κρύβεσαι πίσω από μια αφέλεια, άλλες τα πιάνεις ψηλά. Δεν είναι κάτι επιπόλαιο, είναι βασικό κομμάτι της ταυτότητας μας, άμεσα συνδεδεμένο με την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή μας. Όλο το concept της «καλής ημέρας μαλλιών» βασίζεται εκεί: όταν τα μαλλιά μας δείχνουν ωραία, νιώθουμε και εμείς ωραία.
Όταν κάποιος αντιμετωπίζει τον καρκίνο, τα μαλλιά γίνονται ακόμα πιο ευαίσθητα, πιο φορτισμένα πολιτικά από ποτέ. Είναι σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας αυτής, και ο καθένας το διαχειρίζεται διαφορετικά. Το ξέρω από τις δικές μου πελάτισσες· συχνά είναι γεμάτες άγχος για το πώς η θεραπεία θα επηρεάσει τα μαλλιά τους, αν θα τα χάσουν, ή πώς θα αντιδράσουν. Οπότε, το να ρίχνεις μίσος σε κάποιον που βρίσκεται μέσα σε αυτή τη διαδρομή, και μάλιστα χωρίς να γνωρίζουμε καν λεπτομέρειες για τα μαλλιά της, γιατί εκείνη δεν έχει επιλέξει να μας τις πει, είναι απλά ανεπίτρεπτο.
Όταν ανάρτησα τις σκέψεις μου στο Instagram χθες, δεν περίμενα τόση αρνητικότητα στα σχόλια. Κάποιοι με ρώτησαν τι σχέση έχει ο καρκίνος με αυτό. Και τόνισαν ότι τα μαλλιά της Kate είναι θεμιτό να κρίνονται, απλώς και μόνο επειδή κατέχει δημόσιο ρόλο. Δεν λέω ότι δεν μπορούμε να έχουμε γνώμη για τις επιλογές εμφάνισης δημόσιων προσώπων. Αλλά όταν η γνώμη γίνεται κακία, είναι εκφοβισμός.
Δεν ξέρω πού πηγαίνουμε από εδώ και πέρα. Έχουμε πολιτικούς που διαδίδουν μίσος, και αυτό φαίνεται να δίνει «άδεια» σε μια γενικότερη ατμόσφαιρα αρνητικότητας. Και στο διαδίκτυο, ένα κακό σχόλιο γεννά δέκα ακόμη. Όμως, πιστεύω ότι η Πριγκίπισσα της Ουαλίας χρειάζεται όλη τη στήριξη που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή. Και σίγουρα δεν πρόκειται να αφήσω το ίντερνετ να με κάνει να σωπάσω για αυτό».
