Απόψε, Τετάρτη 26 Νοεμβρίου στις 00.00, στον ΣΚΑΪ, ο διεθνούς εμβέλειας γλύπτης Κώστας Βαρώτσος επιχειρεί ένα ταξίδι στον χρόνο με συνοδοιπόρο τη Χριστίνα Βίδου στην εκπομπή Η ζωή σου όλη.

Πιάνοντας το νήμα της εξιστόρησής του από τα πρώτα καθοριστικά ερεθίσματα, θυμάται τους σταθμούς της καλλιτεχνικής πορείας του και φτάνει μέχρι το σήμερα και την πρωτοποριακή ανάπλαση του ελληνικού «Πενταγώνου».

Αυτοδίδακτος, ανήσυχος και βαθιά συνδεδεμένος με την έννοια της ελευθερίας, μιλάει για το δέος που ένιωσε παιδί μπρος στον Ντουόμο του Μιλάνου, τα εφηβικά ταξίδια με τον αγαπημένο του θείο στην Ευρώπη που σμίλεψαν τη σκέψη του και την αίσθηση παρανομίας που τον ακολουθούσε πάντα: «Ό,τι δεν γίνεται κατανοητό με την πρώτη ματιά, το σύστημα το θεωρεί παράνομο», λέει σήμερα.

Αναλύει τη σχέση του με την κυρίαρχη πρώτη ύλη στα έργα του, το γυαλί, «ένα κοντέινερ χώρου, μια ψευδαίσθηση χρόνου», αλλά και την εσωτερική του ανάγκη να ξαναφέρνει τον χρόνο πίσω μέσα από την ύλη. Θυμάται το έργο Ποιητής, τις πρώτες του δημιουργίες σε Ελλάδα και Ιταλία, αλλά και τον εμβληματικό Δρομέα, ένα γλυπτό που αμφισβητήθηκε από το κατεστημένο της τέχνης, αλλά αγαπήθηκε από τους Αθηναίους.

Συζητά για τις μεγάλες αγωνίες του, τον φόβο ότι η έμπνευση κάποτε θα στερέψει, τη μοναξιά του δημόσιου χώρου, τη γενναιοδωρία της τέχνης, τον ρόλο της ανθρώπινης απόφασης στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και τις αντιφάσεις των ελληνικών πανεπιστημίων. Εξηγεί πως -παρά τις περιπλανήσεις- «με κυκλικές κινήσεις» επέστρεφε πάντοτε στην Ελλάδα, αποκωδικοποιεί τα χωροχρονικά κενά της ξενιτιάς και των ξενιτεμένων, υμνεί το διαυγές φως της Αίγινας και θρηνεί για τη Σαντορίνη που δεν υπάρχει πια, όμως, κάποτε είχε κάνει τα γόνατά του να λυγίσουν με την ανεπιτήδευτη ομορφιά της.

«Την τέχνη δεν την επιλέγεις, σε επιλέγει. Είναι μια παγίδα συγκλονιστική», εκτιμά, συνοψίζοντας μία διαδρομή 40 και πλέον χρόνων.