Τη δική του άποψη για τις φωτιές και το περιβάλλον «κατέθεσε» ο Θανάσης Ευθυμιάδης στο Instagram αναδημοσιεύοντας ένα παλιότερο κείμενό του. Ο ηθοποιός που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει φυσιοδίφης και ακολουθεί έναν τρόπο ζωής πολύ κοντά στη φύση υποστήριξε ότι μόνο με την παιδεία θα γίνει σεβαστή η φύση.
Όπως τόνισε τα παιδιά πρέπει να συνδεθούν με τη φύση και τα δέντρα για να μην κάνουν τα λάθη των μεγάλων και ανέφερε ένα περιστατικό δασκάλου που του φέρθηκε βάναυσα ως παιδί όταν διαφώνησε μαζί του για τη φύση.
Ιδού τι έγραψε:
«Η βάση των ευθυνών μας για τις φωτιές είναι η παιδεία και το παράδειγμα που δίνουμε στα παιδιά.
Όλες οι κυβερνήσεις μας προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη φύση στη συνείδηση των παιδιών - γι' αυτό και το μάθημα τής Μελέτης τού περιβάλλοντος, θεωρείται δευτερεύον και συνήθως δεν γίνεται γιατί στην ώρα του θα αναπληρωθεί η χαμένη ώρα των Μαθηματικών ή της Γλώσσας)
*Όταν πήγαινα στο δημοτικό και ήρθε η ώρα να μας μιλήσει ο δάσκαλος για τα έμψυχα και τα άψυχα, μας είπε ότι τα δέντρα και τα φυτά ανήκουν στα άψυχα.
Για άλλη μία φορά διαφώνησα μαζί του:
"Μα τα δέντρα είναι φίλοι μου, μιλάω μαζί τους".
Εκνευρίστηκε και για άλλη μία φορά έσπασε ένα ξύλινο χάρακα χτυπώντας με στις παλάμες (με την άδεια και τις ευλογίες του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων).
Ελπίζω σήμερα να λένε άλλα πράγματα στα παιδιά.
Εάν δεν επιτρέψουμε στα παιδιά να νιώσουν αυτή τη σύνδεση με τα δέντρα, θα κάνουν και αυτά τα ίδια λάθη που κάνουμε κι εμείς.
Μόνο αν διδάξουμε στα παιδιά πόσο πολύ μας αγαπάνε τα δέντρα, θα αφυπνίσουμε αυτή τη φιλία.
Μόνο αν εξηγήσουμε στα παιδιά ότι η εκπνοή μας (διοξείδιο του άνθρακα), είναι δηλητήριο και αυτό το δηλητήριο το παίρνουν οι φίλοι μας τα δέντρα, το φιλτράρουν και το μετατρέπουν σε ζωή (οξυγόνο), που το παίρνουμε με την εισπνοή μας, θα καταλάβουν πόσο πολύ τα χρειαζόμαστε.
Μόνο αν επιτρέψουμε στα παιδιά να σκαρφαλώσουν σε ένα δέντρο, θα καταλάβουν ότι το δέντρο είναι ζωντανό και τους αγαπάει. Παρόλες τις ανησυχίες των γονιών, το παιδί θα νιώσει ασφάλεια στην αγκαλιά του δέντρου ίδια με αυτή της αγκαλιάς τής μητέρας του.
Μόνο έτσι θα αγαπήσει το παιδί τα δέντρα.
Βέβαια στα πάρκα και στα άλση των πόλεων, τα δέντρα κλαδεύονται με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι απαγορευτικό να ανέβει ένα παιδί.
"Μα γιατί τα κλαδεύετε έτσι;" τους ρώτησα κάποτε.
"Για να μην πάρουν φωτιά", μου απάντησαν.
"Για άλλη μία φορά προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την ασθένεια, χωρίς να ψάξουμε την αιτία της", σκέφτηκα.
Μόνο αν τα δέντρα μπουν στις προσευχές των παιδιών, θα γλιτώσουν από την τρέλα τού σύγχρονου ανθρώπου».
