Υπάρχουν συνομιλίες που κυλάνε μόνες τους και άλλες που μοιάζουν με test υπομονής. Το αμήχανο chat με κάποιον που απαντάει μια φορά την ώρα ανήκει επίσημα στη δεύτερη κατηγορία.

Είναι εκείνη η κατάσταση όπου κάθε ειδοποίηση μοιάζει με μικρή νίκη και κάθε σιωπή λειτουργεί σαν παύση που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είπες κάτι λάθος, αν δεν είπες αρκετά ή αν το σύμπαν απλώς αποφάσισε να παίξει μαζί σου.

Κι όμως, υπάρχει μια παράξενη γοητεία σε αυτό το ανεβοκατέβασμα. Σε κάνει να παρατηρείς τον εαυτό σου, να δοκιμάζεις τα όρια της υπομονής και, τελικά, να αναγνωρίζεις τι χρειάζεσαι από μια συζήτηση και από ένα άτομο.

Όταν ο χρόνος απάντησης γίνεται puzzle

Το πρώτο στάδιο είναι η απορία. Στέλνεις κάτι χαριτωμένο, ενδιαφέρον ή έστω ένα απλό «τι κάνεις» και η απάντηση έρχεται μετά από εξήντα λεπτά σαν να μη συνέβη τίποτα. Επειδή όμως υπάρχει αυτό το μικρό αλλά καθοριστικό ενδιαφέρον, μένεις στη γραμμή. Κάθε μήνυμα εξελίσσεται σε puzzle. Θέλει ηρεμία και υπομονή για να φτάσεις στο επόμενο κομμάτι.

Το πιο αστείο είναι ότι ενώ ξέρεις πως ο άλλος έχει τη δική του καθημερινότητα, το μυαλό σου γεμίζει πιθανότητες. Έχει δουλειά. Έχει παρέα. Δεν είδε το κινητό. Δεν ανοίγει ποτέ ειδοποιήσεις. Και ενώ προσπαθείς να είσαι λογικό άτομο, μια μικρή φωνή μέσα σου ψιθυρίζει ότι θα μπορούσε να απαντήσει λίγο πιο γρήγορα. Έστω λίγο.

Η αμηχανία του τι να γράψεις μετά

Όσο η συνομιλία απλώνεται μέσα στη μέρα, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να κρατήσεις ζωντανό ρυθμό. Δεν υπάρχει flow. Υπάρχουν μικρές εκρήξεις ενδιαφέροντος που σβήνουν μέσα σε διαστήματα σιωπής. Και τότε αρχίζει η αμηχανία του «να ξαναστείλω κάτι ή θα φανεί υπερβολικό».

Σε αυτές τις στιγμές μαθαίνεις πολλά για τον τρόπο που επικοινωνείς. Μαθαίνεις ότι χρειάζεσαι ανταπόκριση, λίγο ρυθμό και έναν άνθρωπο που να μη φοβάται να συμμετέχει. Και πάνω από όλα μαθαίνεις ότι δεν θέλεις να μετράς λεπτά για να δεις αν έκανες καλή εντύπωση.

Unsplash

Είναι αδιαφορία ή απλώς διαφορετικός τρόπος;

Το μεγάλο ερώτημα. Μερικές φορές ο άλλος λειτουργεί έτσι. Χωρίς κακή πρόθεση, χωρίς δόλο. Είναι τύπος που ανοίγει το κινητό αλλά απαντάει στη σωστή στιγμή. Ή απλώς δεν ζει μέσω μηνυμάτων. Και τότε το θέμα δεν είναι αν σε θέλει αλλά αν ταιριάζουν οι ρυθμοί σας.

Από την άλλη, μπορεί όντως να μην υπάρχει το ενδιαφέρον που περίμενες. Και αυτό είναι εξίσου εντάξει. Αν μια συνομιλία σε αφήνει με απορίες και μικρά τσιμπήματα ανασφάλειας, ίσως είναι σημάδι ότι δεν θα λειτουργούσε ούτε στην πράξη. Όσο πιο νωρίς το εντοπίσεις τόσο καλύτερο για την ηρεμία σου.

Η στιγμή που το αφήνεις να κυλήσει

Κάποια στιγμή σταματάς να κρατάς βαθμολογία. Απαντάς όταν θέλεις. Δεν περιμένεις το κάθε λεπτό. Δεν κοιτάς το «τελευταία φορά online». Κι εκεί αλλάζει όλη η εικόνα. Όταν δεν πιέζεις κάτι να κυλήσει πιο γρήγορα από όσο μπορεί, είτε θα πάρει μπρος από μόνο του είτε θα σβήσει χωρίς δράμα.

Και κάπως έτσι ανακαλύπτεις ότι το αμήχανο chat δεν είναι εχθρός. Είναι καθρέφτης. Δείχνει τι ζητάς, τι αντέχεις και τι πραγματικά σε κάνει να νιώθεις καλά.

Στο τέλος της ημέρας, ένα chat που τραβάει σαν τσίχλα μπορεί να είναι κουραστικό αλλά μπορεί και να λειτουργήσει σαν μικρό μάθημα ειλικρίνειας. Αν κάτι σε μπερδεύει, συχνά σημαίνει ότι δεν είναι αυτό που χρειάζεσαι. Και όταν το καταλάβεις, θα δώσεις χώρο σε εκείνο το άτομο που δεν θα σε αφήνει να περιμένεις μία ώρα για να πει μια καλημέρα. Μερικές φορές αυτό που λείπει δεν είναι το μήνυμα αλλά η αίσθηση ότι κάποιος πραγματικά θέλει να μιλήσει μαζί σου.

Διαβάστε ακόμα

Οι απλές στιγμές που αποδεικνύουν πως η ζωή είναι πιο απλή από όσο φαίνεται

Γιατί ο χρόνος σου αξίζει περισσότερο από όσο νομίζεις

Υπάρχει μια συγκεκριμένη βδομάδα τον χρόνο που μπορεί να βρείτε τον αληθινό έρωτα, λένε έρευνες