Δεν ξέρω πότε ακριβώς συνέβη, αλλά κάπου ανάμεσα σε μια στοίβα βρεγμένα ρούχα και το ανοιχτό παράθυρο της κουζίνας, το κατάλαβα. Το να απλώνεις ρούχα το καλοκαίρι δεν είναι απλώς δουλειά του σπιτιού. Είναι μια μικρή τελετουργία. Ένα τελετουργικό που μυρίζει καθαριότητα, ήλιο και απλωμένα όνειρα σε ένα σκοινί. Κάθε μανταλάκι και μια στάση ζωής. Και ναι, το καλοκαίρι το κάνει ακόμη πιο έντονο, πιο ανθρώπινο, πιο ουσιαστικό. Ας το δούμε αλλιώς...

Unsplash

Η σπάνια τέχνη του «κάνω παύση»

Το καλοκαίρι, τα πράγματα επιβραδύνουν, όχι πάντα εξαιτίας μας. Ο ήλιος καίει, η ώρα απλώνεται και το μυαλό ξεχνά. Κι εκεί έρχεται μια στιγμή: έχεις μόλις βγάλει τα ρούχα από το πλυντήριο, και αντί να τα πετάξεις στο στεγνωτήριο ή να τα παρατήσεις στον καναπέ, κάνεις κάτι αλλιώτικο. Τα παίρνεις ένα-ένα, τα τινάζεις, τα απλώνεις.

Και ξαφνικά δε βιάζεσαι. Είναι σαν να σου λέει το ίδιο το καλοκαίρι: κάνε παύση. Άκου τα τζιτζίκια. Νιώσε τον ήλιο στο σβέρκο σου. Μύρισε το απορρυπαντικό πάνω στο σεντόνι. Αυτή η παύση, όσο μικρή κι αν είναι, μπορεί να γίνει σχεδόν θεραπευτική.

Unsplash

Τι απλώνεις στην πραγματικότητα

Δεν είναι μόνο ρούχα. Είναι το μπλουζάκι που φόρεσες στην πρώτη σας έξοδο. Είναι η πετσέτα που στέγνωσε την αλμύρα του Σουνίου. Είναι το μαγιό σου που λέει «ναι, πήγαμε και φέτος». Είναι οι κάλτσες που δεν χρειάστηκαν αλλά τις έφερες από συνήθεια. Κάθε κομμάτι που απλώνεις κουβαλάει στιγμές. Κι όταν στεγνώνουν στον ήλιο, είναι σαν να τις αφήνεις να «ψηθούν» λίγο, να καθαρίσουν απ’ τα περιττά.

Μερικές φορές, είναι και τα ρούχα κάποιου που δεν είναι πια εκεί. Που έφυγε, ή απλώς μετακόμισε. Και είναι όμορφο που ακόμα μυρίζουν λίγο από αυτόν. Ή απλώς τα απλώνεις όπως τα απλώνε εκείνος. Χωρίς να το καταλάβεις, τιμάς κάτι που ήταν κάποτε καθημερινό.

Unsplash

Ένα καλοκαίρι που δεν θα επιστρέψει ποτέ έτσι ξανά

Δεν υπάρχει καλοκαίρι ίδιο με άλλο. Μπορεί να έχει ξανά 35 βαθμούς, ξανά μπουγάδα, ξανά το ίδιο μαγιό. Αλλά εσύ δε θα είσαι το ίδιο άτομο. Ούτε ο έρωτας που σκέφτεσαι ούτε η μουσική που ακούς από μέσα. Ούτε τα προβλήματα, ούτε οι σκέψεις. Το κάθε καλοκαίρι είναι ένα μικρό χρονικό παράθυρο που δεν επαναλαμβάνεται. Και ναι, η απλώστρα σου μπορεί να είναι πιο έντιμος παρατηρητής του καλοκαιριού σου απ’ όσο νομίζεις.

Την επόμενη φορά που θα βαριέσαι να βγεις στο μπαλκόνι με τη λεκάνη με τα ρούχα, κάνε μια χάρη στον εαυτό σου: δες το αλλιώς. Δεν είναι αγγαρεία, είναι μικρή τελετή. Είναι ένας από τους τελευταίους τρόπους που έχουμε να θυμόμαστε πώς μυρίζει η ζωή όταν δε μας τρέχει από πίσω. Και κυρίως, είναι ένα απαλό reminder πως το καλοκαίρι δεν κρατά για πάντα, αλλά πάντα κάτι από αυτό μένει πάνω στα ρούχα που απλώνουμε.