Στα 20 σου η φιλία είναι σαν το take away καφέ, πάντα διαθέσιμη, «φθηνή» και γεμάτη ενέργεια. Δεν χρειάζεται μεγάλη οργάνωση για να δεις τους φίλους σου. Ένα μήνυμα τύπου «πάμε για μια μπίρα;» αρκεί για να σε βρει να γελάς σε μια πλατεία μέχρι το ξημέρωμα.
Τότε οι φίλοι σου είναι αυτοί που μεγαλώνουν μαζί σου, κάνουν μαζί σου τα ίδια λάθη, ερωτεύονται τους λάθος ανθρώπους, ξενυχτούν στις ίδιες βεράντες και αγχώνονται για τις ίδιες εργασίες στη σχολή. Κι όλο αυτό μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ.
Στα 30 αρχίζουν τα δύσκολα (και τα ωραία)
Και μετά, κάπως έτσι, φτάνεις στα 30. Ξαφνικά όλοι έχουν μια πιο περίπλοκη ζωή. Κάποιος μετακομίζει στο εξωτερικό, άλλος παντρεύεται και κάνει παιδί, ο τρίτος αλλάζει δουλειά κι εξαφανίζεται για μήνες. Τα μηνύματα τύπου «πάμε για ποτό;» γίνονται «να το βάλουμε στο calendar;».
Αλλά μην το παρεξηγείς. Δε σημαίνει ότι οι φίλοι σου σε αγαπάνε λιγότερο. Απλώς τώρα χρειάζεται λίγη περισσότερη προσπάθεια για να βρεθείτε. Η φιλία στα 30 μοιάζει πιο σπάνια αλλά και πιο βαθιά. Είναι οι άνθρωποι που ξέρουν ποιος ήσουν στα 20 και σ’ αγαπούν ακριβώς όπως είσαι στα 30.
Unsplash
Γιατί αλλάζει η δυναμική;
Αλλάζει γιατί αλλάζεις κι εσύ. Δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος. Οι προτεραιότητές σου δεν είναι πια μόνο το πού θα βγείτε το Σάββατο. Θες να πας ένα ταξίδι, να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, να ξεκουραστείς. Οι φίλοι σου το ίδιο. Κι όσο κι αν αλλάζουν οι συνθήκες, αν είναι πραγματική φιλία, δε φοβάται τον χρόνο.
Μπορεί να μη βλέπεστε κάθε μέρα, αλλά όταν το κάνετε, είναι σαν να μην πέρασε ούτε μέρα.
Ίσως τελικά να είναι καλύτερα έτσι
Γιατί τώρα οι φιλίες σου έχουν επιβιώσει από όλα. Από καβγάδες, από σιωπές, από «δεν έχω χρόνο», από διαφορετικές φάσεις ζωής. Κι αυτό δεν είναι καθόλου λίγο. Ίσα ίσα, είναι μάλλον το πιο πολύτιμο.
