Η Βικτώρια Καρύδα μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια στην Άννα Πανταζή και στην κάμερα του «Super Κατερίνα» για τη φάση που διανύει και την ανάγκη της να προστατέψει τον εαυτό της. Όπως παραδέχτηκε, η απόσταση από τη δημοσιότητα δεν ήταν τυχαία αλλά μια συνειδητή απόφαση.

«Έχω αποτραβηχτεί από τα φώτα γιατί θέλω να βρω τον εαυτό μου, η ψυχολογία μου δεν είναι στην καλύτερη φάση», είπε, εξηγώντας ότι όλα όσα συνέβησαν τα προηγούμενα χρόνια την ανάγκασαν να πατήσει φρένο. Ήταν η στιγμή που έπρεπε να αναμετρηθεί με όσα κουβαλούσε και να δώσει προτεραιότητα στην ψυχική της υγεία.

Η απώλεια της μητέρας της

Η αναφορά στη μητέρα της που έφυγε από τη ζωή ήταν από τα πιο φορτισμένα σημεία της συνέντευξης. Για πρώτη φορά μίλησε τόσο ανοιχτά για τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της.

«Η απώλεια της μητέρας μου ήταν ξαφνική, έπαθε εγκεφαλικό και μπήκε στο νοσοκομείο. Ήταν φυτό για τρεις εβδομάδες. Κάποια στιγμή άνοιξε τα μάτια και μας κοίταξε, της φώναζα και την ταρακούναγα. Μετά ήταν με κλειστά τα ματάκια της», εξομολογήθηκε με συγκίνηση.

Μέσα σε όλη αυτή τη δύσκολη εμπειρία, θέλησε να κρατήσει και κάτι φωτεινό. «Η μητέρα μου έζησε πολύ ωραία ζωή και πήρε αγάπη», είπε. Μια φράση που δείχνει πως, πίσω από τον πόνο, υπάρχει και η ανακούφιση ότι έφυγε γεμάτη.

Papadakis Press

Η ανοιχτή πληγή της δολοφονίας του συζύγου της

Όταν η συζήτηση έφτασε στον Γιάννη Μακρή, η Βικτώρια Καρύδα λύγισε. Επτά χρόνια μετά, το τραύμα παραμένει το ίδιο βαθύ. «Ο άντρας μου ήταν άλλη απώλεια, δεν τη δέχομαι με τίποτα και δεν θα δεχτώ αυτό που έχει γίνει», είπε με αφοπλιστική αλήθεια.

Περιέγραψε και τη στιγμή που το σώμα της δεν άντεξε άλλο το βάρος. «Ήταν πολύ δύσκολα μετά τη δολοφονία του άντρα μου. Διαλύθηκα μετά από έξι χρόνια, σταμάτησα να τρώω χωρίς να το θέλω. Δεν είχα όρεξη. Είχα χάσει σε μια εβδομάδα 9 κιλά», αποκάλυψε.

Η ελπίδα της σήμερα στρέφεται σε κάτι μεγαλύτερο από την ανθρώπινη δικαιοσύνη. «Πιστεύω τη δικαίωση θα την πάρω από τον Θεό», ανέφερε.

Τα παιδιά της ως σημείο αναφοράς

Παρά τον πόνο και τις απώλειες, η Βικτώρια Καρύδα βρίσκει δύναμη στη σχέση με τα παιδιά της.

Για την κόρη της, που πλέον είναι 13 ετών, είπε: «Με την κόρη μου είμαστε φίλες και μοιραζόμαστε πράγματα». Όσο για τον 12χρονο γιο της, τον περιγράφει με τρυφερότητα και χιούμορ: «Επειδή είναι αγόρι δεν ανοίγει συζήτηση».

Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι μόνη της δε θα μπορούσε να τα καταφέρει. «Έχω βοήθεια, αλλιώς θα τρελαινόμουν», είπε, τονίζοντας πόσο σημαντικό ήταν για εκείνη το υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω της.

Papadakis Press

Μια υπόσχεση που κρατά

Στο τέλος της συζήτησης, η Βικτώρια Καρύδα μίλησε για την ανάγκη της να τιμά τη μνήμη του συζύγου της, δίνοντας χώρο σε όλες τις πτυχές της ζωής της, είτε όμορφες είτε δύσκολες.

«Πάντα θα μιλάω για τον άντρα μου. Όπως ανεβάζω τις δουλειές μου και τις όμορφες δουλειές, θα ανεβάζω και τις δυστυχισμένες», κατέληξε. Μια φράση που μοιάζει σαν δέσμευση... Να μην κρύβει τίποτα, να μην ωραιοποιεί κάτι, να μην προσποιείται. Να ζει με αλήθεια και να επιτρέπει στον πόνο και στη χαρά να συνυπάρχουν.