Η Μαριάννα Τουμασάτου και ο Αλέξανδρος Σταύρου συναντιούνται ξανά στα γυρίσματα, έπειτα από πέντε χρόνια. Η ίδια μίλησε με χαμόγελο στην κάμερα του «Breakfast@Star» και στη Λιλή Πυράκη για το πώς βιώνουν αυτή τη νέα κοινή εμπειρία.
Όπως είπε: «Είμαστε στο ίδιο σήριαλ με τον σύζυγό μου μετά από πέντε χρόνια. Περνάμε πολύ ωραία, κάνουμε πλάκα, αλλά δεν βλεπόμαστε τόσο πολύ».
Παρά το γεγονός ότι εργάζονται πλάι πλάι, τα προγράμματά τους δεν τους επιτρέπουν να περνούν όσο χρόνο θα ήθελαν μαζί. Ωστόσο, η χαρά του να βρίσκονται ξανά στο ίδιο καλλιτεχνικό περιβάλλον είναι φανερή.
Η σχέση τους και τι τους κρατά ενωμένους
Όταν η κουβέντα έφτασε στη σχέση τους, η Μαριάννα Τουμασάτου ήταν απόλυτα ειλικρινής.
«Δεν έχω ζηλέψει ποτέ τον σύζυγό μου, αλλά ούτε εκείνος εμένα. Όλες οι σχέσεις έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Εμείς έχουμε κάνει τον πρώτο μεγάλο κόπο που κάνουν οι άνθρωποι για να είναι μαζί, θέλοντας το για πάντα. Έχουμε δώσει τις μάχες μας, τις κερδίσαμε και πορευόμαστε», τόνισε.
Τα λόγια της δείχνουν μια σχέση γεμάτη συντροφικότητα και επίγνωση, με δύο ανθρώπους που έχουν δουλέψει συνειδητά για να μείνουν ενωμένοι, ακόμη και μέσα στις απαιτήσεις της δουλειάς τους.
Papadakis Press
Οι φόβοι και οι σκέψεις για την κόρη τους
Όταν αναφέρθηκε στην κόρη τους, η ηθοποιός δεν δίστασε να εκφράσει τις ανησυχίες που έχει ως γονέας.
«Έχω πολλούς φόβους για την κόρη μου, ζούμε σε επικίνδυνη κοινωνία», είπε, αποτυπώνοντας μια πραγματικότητα που αγγίζει πολλούς γονείς.
Όσο για το αν η κόρη τους θα ακολουθήσει το επάγγελμα των γονιών της; Η ίδια απάντησε με τρυφερότητα: «Δεν ξέρω αν η κόρη μου θα ακολουθήσει το επάγγελμά μας, εγώ όμως θα ήμουν θετική για αυτό».
Η στάση της φανερώνει ότι, πάνω απ’ όλα, επιθυμεί να έχει η κόρη της επιλογές και ελευθερία να ακολουθήσει ό,τι την κάνει πραγματικά ευτυχισμένη.
Η συνέντευξη της Μαριάννας Τουμασάτου αποκαλύπτει μια γυναίκα γήινη, ειλικρινή και βαθιά αφοσιωμένη στην οικογένεια και στη δουλειά της. Μέσα από τα λόγια της ξεπροβάλλει μια σχέση με γερά θεμέλια και μια μητέρα που προστατεύει, αγωνιά και παράλληλα ενθαρρύνει το παιδί της να ανοίξει τα δικά του φτερά.
