Και έπεται και συνέχεια, αφού τους 65.000 κόσμου θα διαδεχτούν σήμερα το βράδυ άλλοι τόσοι στη δεύτερη συναυλία της Άννας Βίσση στο Καλλιμάρμαρο. Παρών φυσικά το alter ego της, o Νίκος Καρβέλας για τον οποίον η Άννα έγραψε ένα γράμμα και το διάβασε επί σκηνής λίγο πριν από το τέλος της πρώτης της μαγικής βραδιάς.
«Χθες το βράδυ πριν κοιμηθώ, που δεν κοιμήθηκα και πολύ από το άγχος μου διάβαζα έτσι μηνύματά σας. Τα διαβάζω, μη νομίζετε, σε όσο χρόνο έχω. Με ενδιαφέρει τι σκέφτεστε, πώς αισθάνεστε πώς περνάνε τα τραγούδια που εγώ τραγουδάω κι εκείνος γράφει. Έγραψα κάποιες σκέψεις μου σαν έννα γράμμα προς τον εαυτό μου για να μην πω λιγότερα από αυτά που θέλω να πω. Μου επιτρέπεται να σας το διαβάσω;» είπε αρχικά η Άννα με τον κόσμο να ουρλιάζει ναι και συνέχισε:
«Έλεγα στην αρχή στο βίντεο πως αναρωτιέμαι πολλές φορές ποια είμαι. Όλη μου η ζωή ήταν και θα είναι η καρμική σχέση μου με τη μουσική. Εδώ και τρεις ώρες ερμηνεύω τραγούδια που έγραψε εκείνος, που είχα την τύχη να γνωρίσω το 1973. Η ζωή μας από τότε κοινή στα πάντα.
Ιδέες, σκέψεις, σχέδια, μωρά, απογοητεύσεις και χαρές, ή ακόμα και λάθη που οδηγούσαν στα σωστά πάντα κοιτώντας μπροστά. Η εξέλιξη, ο αυθορμητισμός και το γούστο μας στη μουσική πάντα οι οδηγοί μας.
Ο καθένας με το δικό του ταλέντο διαφορετικό ευτυχώς. Αλλιώς θα είχε γίνει τραγουδιστής. Που η φύση μας έδωσε. Εκείνος έγραφε και εγώ ερμήνευα. Μαζί ονειρευόμασταν και συνεχίζουμε. Δεν μπορώ να τον βλέπω απλά να κάθεται. Θέλω να τον φέρω εδώ. Σε περιμένω όσο χρειαστεί Νίκο Καρβέλα. Να έρθεις...
Η πρώτη μας συνάντηση... Δώσαμε ραντεβού θυμάμαι με φλέρταρε και είχα αργήσει 10 λεπτά και τσαντίστηκε. Και μου λέει "Δεν με στήνουν εμένα" είπε. Τώρα τον εκδικούμαι. Με έχει στήσει στο Καλλιμάρμαρο, πάνω στη σκηνή... Έρχεται; » είπε.
Και ο Νίκος Καρβέλας ανέβηκε στη σκηνή την πήρε στην αγκαλιά του
"Ένα κοριτσάκι που το γνώρισα το '73 και αν δεν υπήρχε, αυτό το λέω και το υπογραμμίζω γιατί εγώ είμαι περίεργο παιδί, πολύ ατίθασο και πολύ τρελός και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα με την ανθρώπινη μ@@και, δεν θα ήμουν καθόλου γνωστός.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα και ερχόμουν σε συνεχή αντιπαράθεση με τους ψηλά ιστάμενους που τους έχω γραμμένους πολύ χαμηλά και δεν μπορούσα ποτέ να συνεννοηθώ, η Άννα είναι πιο διπλωματικιά και τα κατάφερνε.
Αν δεν υπήρχε η Αννούλα δεν θα με είχατε γνωρίσει ποτέ. Είναι σαν μια ασπίδα για μένα η Άννα και ταυτόχρονα σε ένα δόρυ που τρυπάει. Χωρίς εκείνη δεν θα μπορούσα να προχωρήσω εγώ σε αυτή την κοινωνία. Εγώ δεν το' χω". ενώ στη συνέχεια της τραγούδησε το Μη μου πάθεις τίποτα το οποίο όπως είπε έγραψε για εκείνη και είναι το πιο ειλικρινές τραγούδι που έγραψε ποτέ.
Για να του ανταπαντήσει εκείνη στην αφιέρωση με το "Πίσω από τη γλάστρα με το γιασεμί ξέρεις που... Θα 'ναι εκεί τα κλειδιά του σπιτιού.. Σε περίπτωση που..."
