Με μια φωτογραφία που αποτυπώνει όλα όσα δεν λέγονται εύκολα με λόγια, ο Παντελής Καναράκης αποχαιρέτησε ξανά, με τον δικό του τρόπο, την Άννα Παναγιωτοπούλου. Η σπουδαία ηθοποιός έφυγε από τη ζωή τον Μάιο του 2024, όμως για τον ίδιο –και για όσους τη γνώρισαν ή συνεργάστηκαν μαζί της– δεν έφυγε ποτέ πραγματικά.
Στη φωτογραφία που ανέβασε στο Instagram, εκείνος χαμογελά πλατιά, ενώ εκείνη κρατά ένα τσιγάρο κοντά στο στόμα, με το χαρακτηριστικό της ύφος. Το ύφος της ντίβας, της κυρίας, της γυναίκας που δεν χρειαζόταν προσπάθεια για να ξεχωρίσει. Γιατί απλώς ήταν!
«Άννα μου… σπουδαία Άννα»
Η ανάρτηση συνοδεύεται από ένα κείμενο γεμάτο μνήμη, αγάπη και θαυμασμό. Ο Καναράκης θυμάται πως η πρώτη του φορά στο θέατρο στην Αθήνα ήταν μαζί της. Κι από εκεί και μετά, ακολούθησαν περιοδείες, σεζόν, ρόλοι, πρόβες, αντικαταστάσεις, βόλτες, ένα κομμάτι ζωής δεμένο με εκείνη.
«Άλλαξες την κωμωδία, Άννα μου», γράφει, με συγκίνηση. Και παραδέχεται, χωρίς υπεκφυγές, πως όλοι-παλιοί, νέοι και επόμενοι- «έκλεψαν» κάτι από εκείνη. Τη φωνή της, τον τρόπο που τόνιζε τις λέξεις, τα μάτια της, το βλέμμα της, τη σκηνική της παρουσία.
Papadakis Press
Η Άννα Παναγιωτοπούλου, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης
Η Άννα Παναγιωτοπούλου υπήρξε μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης. Με τις αφοπλιστικές ερμηνείες της, το ιδιαίτερο χιούμορ της και την αίσθηση αλήθειας που έφερνε σε κάθε ρόλο, σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή.
Από τις μεγάλες της επιτυχίες στην τηλεόραση, όπως το «Μίνι Μάρκετ» και η θρυλική «Ντόλτσε Βίτα», μέχρι την επιβλητική της παρουσία στο θέατρο, η Άννα δεν υπήρξε ποτέ απλώς μια ηθοποιός. Ήταν σχολή, ύφος, προσωπικότητα.
Η ιδιαίτερη φωνή της, η ευφυΐα της και η άνεση με την οποία μπορούσε να συγκινήσει και να κάνει το κοινό να γελάσει μέσα σε ένα βλέμμα, την καθιέρωσαν ως διαχρονική αγαπημένη. Δεν ήταν μόνο οι ρόλοι της που άφησαν αποτύπωμα. Ήταν ο τρόπος που έβλεπε την τέχνη και τους ανθρώπους γύρω της.
Papadakis Press
«Μου λείπεις… Δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα»
Στην πιο ανθρώπινη και καθαρή του στιγμή, ο Παντελής Καναράκης γράφει αυτό που δεν γράφεται εύκολα: ότι του λείπει. Και ότι τίποτα δεν είναι ίδιο χωρίς την Άννα Παναγιωτοπούλου. Ούτε το θέατρο, ούτε ο κόσμος, ούτε οι προσωπικές του αναμνήσεις.
Το κείμενό του είναι υπενθύμιση πως κάποιοι άνθρωποι δε φεύγουν ποτέ. Μένουν μέσα μας, στις εμπειρίες, στη φωνή μας, στις κινήσεις μας. Και γίνονται προίκα ζωής.
Παρακάτω όσα έγραψε ο Παντελής Καναράκης για την Άννα Παναγιωτοπούλου
«Σας θυμίζουμε έγραφε στα social media ότι πριν έξι χρόνια βγάλατε αυτή τη φωτογραφία. Άννα μου…σπουδαία Άννα. Αλλά δεν ‘ξεραν ότι δε μου θύμισαν τίποτα, γιατί απλά δεν έφυγες ποτέ από τη σκέψη μου και από την καρδιά μου.
Άννα μου…σπουδαία Άννα. Την πρώτη φορά που έπαιξα θέατρο στην Αθήνα ήταν μαζί σου. Άννα μου… σπουδαία Άννα. Μετά περιοδεία μαζί, μετά κι άλλη σεζόν στο θέατρο μαζί, μετά να μου μαθαίνεις ένα ρόλο για να σε αντικαταστήσω σε μια παράσταση που έπρεπε να φύγεις, μετά βόλτες, μετά τόσα πολλά και ωραία και δύσκολα και ιδιαίτερα.
Άννα μου σπουδαία… Άννα. Άλλαξες την κωμωδία Άννα μου. Ο τρόπος που κοίταζες μ’ αυτά τα υπέροχα μάτια, ο τρόπος που τόνιζες τις λέξεις, ο τρόπος που περπατούσες, που χόρευες, που έκανες νάζια και αυτή η υπέροχη φωνή σου, που όλοι ερωτευτήκαμε. Όλοι όσοι ασχοληθήκαμε με την κωμωδία σε κλέψαμε.
Άννα μου… σπουδαία Άννα. Όλοι κλέψαμε από ‘σενα. Κι η δική μου η γενιά κι η προηγούμενη και η επόμενη. Άννα μου… σπουδαία Άννα.
Μου λείπεις Άννα και λείπεις απ’ όλο το θέατρο και απ’ όλο τον κόσμο. Δεν είναι το ίδιο χωρίς εσένα… δεν είναι.
Και μου λείπουν και τα δικά μας. αυτά που οι δυο μας ζήσαμε και τα κρατάω προίκα μου και νοιώθω τόσο τυχερός που βρέθηκα στη ζωή σου Άννα μου… σπουδαία… Άννα σπουδαία…σπουδαία…σπουδαία…»
