Η Μάρα Δαρμουσλή μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» και εξομολογήθηκε την περιπέτειά της με τις διατροφικές διαταραχές.
Πότε ξεκίνησε ο εφιάλτης σου με τις διατροφικές διαταραχές; Είχες νευρική ανορεξία ή βουλιμία;
Ο εφιάλτης άρχισε με νευρική ανορεξία. Όταν ξεκίνησα εκπροσωπώντας την Ελλάδα σε έναν παγκόσμιο διαγωνισμό -και μάλιστα με 96 κορυφαίες εκπροσώπους όλων των χωρών του κόσμου- ακόμα και αν υπήρχε ένα ειδικό βάρος χαρακτήρα, προσωπικότητας και οικογενειακή στήριξη, έπεσα στη σύγκριση. Δεν γίνεται να μην πέσεις στη σύγκριση όταν κρίνεσαι και δεν ξέρεις με ποια κριτήρια και είσαι μόλις 16-17 χρόνων. Εκεί, λοιπόν, για δύο εβδομάδες, ήμουν στη Νίκαια της Γαλλίας όπου γινόταν η προετοιμασία για το μεγάλο τελικό, όπου μας ζύγιζαν πρωί και βράδυ, όπως τα κορίτσια της ρυθμικής/ενόργανης γυμναστικής. Η κοπέλα πριν από μένα ήταν από το Καζακστάν, εγώ ήμουν 1,72 τότε (τώρα είμαι 1,74), 52 κιλά και αυτή 1,82, με τα ίδια κιλά με μένα. Οπότε αναγκαστικά, βλέποντας τη ζυγαριά, άρχισα κάθε φορά να κόβω, να κόβω, σε σημείο που μετά την πρώτη εβδομάδα δεν μπορούσα να σταθώ όρθια! Καθόμουν την περισσότερη ώρα μέχρι να με καλέσουν για την πρόβα που χρειαζόταν να κάνω για περπάτημα, για χορό ή για οτιδήποτε που αφορούσε το σόου. Δεν άντεχα όρθια. Δεν άντεχα το φως του ήλιου. Δηλαδή, ήμασταν κλεισμένες σε έναν εσωτερικό χώρο και ήμουν εντάξει. Ο ήλιος με ενοχλούσε. Αυτό ήταν φωτοευαισθησία πλέον.
Επέστρεψα στην Ελλάδα 47 κιλά, με πρόβλημα στο ορμονικό μου σύστημα. Κι όταν επέστρεψα, ο μάνατζέρ μου Σπύρος Δελβενακιώτης -να ’ναι καλά, γιατί αυτός έφτιαξε την καριέρα μου στην Ελλάδα- όταν με αντίκρισε, μου είπε: «Πώς έγινες έτσι; Είσαι σαν κρεμάστρα!». Κι αυτή ήταν η… σφαλιάρα που χρειαζόμουν, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, γιατί εγώ έχανα τα κιλά για να είμαι σωστή επαγγελματίας. Είμαι τελειομανής. Επομένως, με αυτή τη σφαλιάρα είπα: «Όπα, τώρα θα κλειστείς στο σπίτι σου, θα ηρεμήσεις και πάμε βήμα βήμα να ξαναβρείς τον εαυτό σου». Λίγο σχετικό όμως αυτό, γιατί «έτρεχαν» οι δουλειές, έπρεπε να φεύγω στο εξωτερικό.
Εμένα μου αρέσει πάρα πολύ η γυμναστική. Πάντοτε, λόγω ύψους και στιλ, δούλευα πάρα πολύ σε διαφημίσεις για εσώρουχα και μαγιό. Αυτό σημαίνει ότι ανεξαρτήτως ορμονικής φάσης, ταξιδιού, διάθεσης, εγώ πρέπει να διατηρώ μια άλφα σωματοδομή. Προϋποθέτει -ναι μεν πείνα- να είσαι γυμνασμένη, αλλά όχι υπερβολικά, γιατί φαίνεσαι πολύ γραμμωμένη. Είναι παράνοια.
Κι εκεί είναι πραγματικά που εγώ θα χρειαζόμουν, αλλά δεν είχαμε τότε τις γνώσεις, την εμπειρία μιας συμβουλευτικής ομάδας, δηλαδή έπρεπε να έχω personal trainer και προσωπικό διατροφολόγο να με παρακολουθεί στενά. Εμένα θα μου έσωζε την ψυχολογία το να έχω συγκεκριμένο, σωστό πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσω. Εγώ ακολουθούσα τις δίαιτες που ήταν δημοφιλείς εκείνη την περίοδο. Τα πολύ ωραία περιοδικά μόδας ξεπετούσαν όλο και μια καινούρια δίαιτα-εξπρές αυτή την εβδομάδα, μια άλλη δίαιτα-εξπρές την επόμενη και εγώ γινόμουν το… πειραματόζωο για όλων των ειδών τις δίαιτες, οι οποίες καταστρέφουν το ορμονικό σύστημα και το μεταβολισμό. Ήμουν συνεχώς με μια ζυγαριά ακριβείας και αυτό σε βαθμό υστερίας.
