Κάθε φθινόπωρο, λίγο έξω από το Βερολίνο, στο αγρόκτημα Klaistow, χιλιάδες κολοκύθες ζωντανεύουν σε έναν κόσμο που μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι. Το φεστιβάλ κολοκύθας του Klaistow, που φέτος κλείνει 22 χρόνια ζωής, έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο μαγευτικούς φθινοπωρινούς θεσμούς της Γερμανίας.

Κάθε γωνιά του αγροκτήματος γεμίζει με εκατοντάδες χιλιάδες κολοκύθες σε δεκάδες σχήματα και χρώματα. Κι ανάμεσά τους, υψώνονται γλυπτά-έργα τέχνης φτιαγμένα αποκλειστικά από κολοκύθες, φέτος με ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα: «Γυναίκες που άλλαξαν τον κόσμο».

Όταν η Frida Kalo συναντά την Cleopatra

Το φετινό φεστιβάλ είναι ένας πραγματικός ύμνος στη γυναικεία έμπνευση. Από τη Frida Kahlo, με το χαρακτηριστικό της βλέμμα και τα λουλούδια στα μαλλιά, μέχρι την αιγυπτιακή βασίλισσα Cleopatra, την ατρόμητη Pippi Longstocking και την Elsa του Frozen, κάθε φιγούρα αφηγείται μια δική της ιστορία.

Ανάμεσα τους στέκει και η Bertha Benz, η πρώτη γυναίκα που οδήγησε αυτοκίνητο μεγάλων αποστάσεων, σύμβολο τόλμης και επιμονής. Όλες φτιαγμένες από χιλιάδες μικρές και μεγάλες κολοκύθες, σε πορτοκαλί, κίτρινους και πράσινους τόνους, δημιουργούν ένα υπερθέαμα που κάνει ακόμα και τους πιο δύσπιστους να χαμογελούν.

Η τέχνη που μυρίζει φθινόπωρο

Το Klaistow δεν είναι απλώς ένα αγρόκτημα· είναι ένας ζωντανός πίνακας φθινοπωρινών αποχρώσεων. Η μυρωδιά της φρεσκοψημένης κολοκυθόσουπας ανακατεύεται με το χώμα, τα γέλια των παιδιών μπλέκονται με τη μουσική, κι όλο το τοπίο μοιάζει να σε αγκαλιάζει.

Πίσω από τη χαρά και τη γιορτή, το φεστιβάλ μεταφέρει και ένα διακριτικό αλλά ουσιαστικό μήνυμα: ότι η δύναμη μπορεί να εκφραστεί με κάθε μορφή, ακόμη και μέσα από μια κολοκύθα.

Οι καλλιτέχνες και οι διοργανωτές αποτίουν φόρο τιμής σε γυναίκες που με το θάρρος, τη φαντασία ή το ταλέντο τους, έκαναν τον κόσμο λίγο πιο όμορφο. Και αυτό το κάνουν με τον πιο φιλικό, παιχνιδιάρικο και φωτεινό τρόπο, σε ένα φεστιβάλ που αποδεικνύει ότι η έμπνευση δεν χρειάζεται πολυτέλεια, μόνο δημιουργικότητα και καρδιά.

Όσοι περνούν από το Klaistow αυτές τις εβδομάδες, δεν φεύγουν απλώς με φωτογραφίες. Παίρνουν μαζί τους τη μαγεία του φθινοπώρου, τη νοσταλγία της παιδικής περιέργειας και ίσως μια μικρή υπενθύμιση: πως οι πιο μεγάλες ιστορίες της ζωής γράφονται συχνά από ανθρώπους που δεν φοβήθηκαν να λερωθούν με… χώμα και φαντασία.

Γιατί στο Klaistow, το φθινόπωρο δεν είναι εποχή. Είναι τέχνη. Και φέτος, αυτή η τέχνη έχει γυναικείο πρόσωπο