Υπάρχουν βράδια που δεν έχεις διάθεση να ψάξεις τίποτα καινούριο. Ανοίγεις το Netflix, χαζεύεις λίγο, αλλά στο τέλος πατάς play στην ίδια, αγαπημένη γνώριμη σειρά. Την έχεις δει δέκα, είκοσι, ίσως και περισσότερες φορές.
Ξέρεις κάθε ατάκα, κάθε παύση, κάθε σκηνή που θα σε κάνει να χαμογελάσεις ή να συγκινηθείς κι όμως, την ξαναβλέπεις. Και νιώθεις καλύτερα.
Photo by Marques Kaspbrak on Unsplash
Μπορεί να είναι το Friends, το Gilmore Girls, το Grey’s Anatomy, το Emily in Paris, το Bridgerton, το The Crown ή το Sex and the City. Δεν έχει σημασία ποια είναι η σειρά. Σημασία έχει εκείνο το αίσθημα ηρεμίας που σε πλημμυρίζει, σαν να γυρνάς σε κάτι δικό σου. Ένα γνώριμο soundtrack, ένα γνώριμο χιούμορ, μια παρέα στην οθόνη που μοιάζει με ανθρώπους που ξέρεις χρόνια.
Και αν κάποιος αναρωτηθεί “μα καλά, πάλι τα ίδια βλέπεις;”, η απάντηση είναι απλή: ναι, και νιώθω καλά έτσι. Γιατί αυτό που φαίνεται σαν μια αθώα, επαναλαμβανόμενη συνήθεια, είναι στην πραγματικότητα μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Μια μορφή αυτοφροντίδας, η πιο γλυκιά ρουτίνα ηρεμίας μέσα στο χάος της καθημερινότητας.
Freepik
Το γνώριμο καταφύγιο μέσα στο χάος
Όταν η ζωή μοιάζει να σε τραβάει από παντού με δουλειά, ευθύνες, προσδοκίες, deadlines, πιέσεις, το μυαλό ψάχνει μια γωνιά να ξεκουραστεί.
Και εκεί, ανάμεσα στις εκατοντάδες επιλογές μιας πλατφόρμας streaming, επιλέγεις την ασφάλεια του γνώριμου.
Μια ιστορία που ήδη ξέρεις. Μια αφήγηση χωρίς εκπλήξεις. Έναν κόσμο όπου τίποτα δεν αλλάζει χωρίς προειδοποίηση.
Είναι παράξενο, αλλά μέσα σε αυτή την προβλεψιμότητα υπάρχει γαλήνη. Εκεί όπου άλλοι βλέπουν “επαναλήψεις”, εσύ βρίσκεις ανάσα.
Και ίσως αυτός να είναι ο πιο ώριμος, τρυφερός τρόπος να φροντίζεις τον εαυτό σου: επιλέγοντας κάτι που ξέρεις ότι σε κάνει να νιώθεις ασφαλής.
Δεν είναι βαρεμάρα ή έλλιψη πρωτοτυπίας, είναι αυτοφροντίδα
Δεν είναι ότι δεν θέλεις κάτι καινούριο. Είναι ότι έχεις ανάγκη κάτι σίγουρο. Μέσα στη φασαρία και στην πίεση να είσαι πάντα “ενημερωμένη”, “σε ρυθμό”, “παραγωγική”, το μυαλό σου ζητάει ένα διάλειμμα.
Και εκείνη η σειρά που ξέρεις απέξω είναι σαν ένα μαλακό πάπλωμα μετά από μια δύσκολη μέρα.
Το να ξαναβλέπεις κάτι γνώριμο δεν είναι πισωγύρισμα, είναι μια στιγμή αγκαλιάς με τον εαυτό σου. Ένα “είμαι εδώ, είμαι εντάξει, δεν χρειάζεται να προσπαθήσω άλλο αυτή τη στιγμή”.
Freepik
Επιστροφή σε μια παλιότερη εκδοχή του εαυτού σου
Καμιά φορά, δεν επιστρέφεις στη σειρά, επιστρέφεις σε σένα. Σε εκείνη που γελούσε δυνατά με τις ίδιες σκηνές, που περίμενε την καινούρια σεζόν με ανυπομονησία, που έβρισκε χαρά στα μικρά πράγματα.
Η νοσταλγία δεν είναι αδυναμία, είναι τρόπος επανασύνδεσης. Όταν ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, η επιστροφή σε μια σταθερά που αγαπάς μπορεί να σε βοηθήσει να θυμηθείς ποια είσαι.
Το μικρό σου διάλειμμα από την πίεση του “νέου”
Ζούμε σε έναν κόσμο που σε πιέζει να δοκιμάζεις συνεχώς κάτι καινούργιο. Νέα σειρά, νέα συνήθεια, νέα εκδοχή του εαυτού σου. Αλλά η αλήθεια είναι ότι καμιά φορά δεν θέλεις τίποτα “νέο”. Θες κάτι “δικό σου”.
Θες κάτι που να σε κρατάει ήρεμη, που να σε κάνει να χαμογελάς χωρίς σκέψη, χωρίς προσπάθεια.
Και δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το να το επιλέγεις συνειδητά. Να λες “ναι, θα το ξαναδώ” και να αφήνεις τον εαυτό σου να χαλαρώσει μέσα σε κάτι γνώριμο και αγαπημένο.
Freepik
Τι λέει τελικά αυτό για σένα
Λέει ότι ξέρεις ποια είσαι. Ότι δεν φοβάσαι να επαναλάβεις κάτι που σε γεμίζει. Ότι έχεις μάθει να ακούς τον εαυτό σου.
Δεν σημαίνει ότι δεν εξελίσσεσαι. Σημαίνει ότι ξέρεις πότε χρειάζεσαι ηρεμία και δεν ντρέπεσαι να τη ζητήσεις.
Το να βλέπεις την ίδια σειρά ξανά και ξανά δεν είναι τεμπελιά ούτε νοσταλγία χωρίς λόγο. Είναι ένας ήσυχος τρόπος να πεις στον εαυτό σου “σε αγαπάω, σε φροντίζω, σε αφήνω να ανασάνεις”.
Και στην εποχή που όλα αλλάζουν, αυτό είναι ίσως το πιο τρυφερό πράγμα που μπορεί να κάνει μια γυναίκα για τον εαυτό της.
Διαβάστε ακόμα
Οι λέξεις που λες στον εαυτό σου αλλάζουν το DNA σου (ως έναν βαθμό)
Οι απλές στιγμές που αποδεικνύουν πως η ζωή είναι πιο απλή από όσο φαίνεται
Τα 5 πράγματα που αλλάζουν στη ζωή σου όταν αρχίζεις να αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά και σωστά
