Στην εποχή που όλα κινούνται γρήγορα τα notifications δεν σταματούν, το TikTok έχει πάντα κάτι νέο και η λίστα με τα “πρέπει” δεν τελειώνει ποτέ το να βαριέσαι μοιάζει σχεδόν απαγορευμένο.
Αν κάτσεις πέντε λεπτά χωρίς να κάνεις τίποτα, νιώθεις περίεργα. Παίρνεις το κινητό, ανοίγεις μια εφαρμογή, κάνεις scroll. Οτιδήποτε, αρκεί να μη νιώσεις εκείνο το άβολο συναίσθημα της βαρεμάρας.
Όμως… τι θα γινόταν αν η βαρεμάρα δεν ήταν εχθρός; Αν στην πραγματικότητα, ήταν χρήσιμη, ίσως και απαραίτητη;
Photo by engin akyurt on Unsplash
Γιατί φοβόμαστε να βαρεθούμε;
Μάθαμε ότι η αξία μας συνδέεται με το να είμαστε “παραγωγικοί”. Αν δεν κάνουμε κάτι συνεχώς, νιώθουμε ότι χάνουμε χρόνο. Η αλήθεια όμως είναι πως η βαρεμάρα δεν σημαίνει τεμπελιά. Σημαίνει παύση. Και η παύση δεν είναι απώλεια, είναι χώρος.
Χώρος για να αναπνεύσεις, να επεξεργαστείς όσα έχεις ζήσει, να ακούσεις λίγο τον εαυτό σου. Όταν το μυαλό δεν είναι γεμάτο από ερεθίσματα, αρχίζει σιγά-σιγά να ξεκαθαρίζει.
Photo by Vitaly Gariev on Unsplash
Η βαρεμάρα “ξυπνάει” τη δημιουργικότητα
Θυμήσου τις στιγμές που σου ήρθε η καλύτερη ιδέα ή μια λύση που δεν έβρισκες. Συνήθως δεν ήσουν αγχωμένη, αλλά κάπου χαμένη στις σκέψεις σου, στο ντους, στη στάση του λεωφορείου, στην ουρά στο σούπερ μάρκετ. Αυτό δεν είναι τυχαίο.
Η βαρεμάρα ενεργοποιεί ένα κομμάτι του εγκεφάλου που λέγεται default mode network. Με απλά λόγια, είναι η κατάσταση στην οποία το μυαλό “περιπλανιέται”. Εκεί, συνδέει ιδέες, επεξεργάζεται συναισθήματα, βρίσκει λύσεις. Χωρίς αυτή τη “νεκρή ζώνη” ανάμεσα στα tasks, δεν αφήνουμε χώρο για έμπνευση.
Photo by Toa Heftiba on Unsplash
Η βαρεμάρα σε φέρνει πιο κοντά στον εαυτό σου
Όταν δεν αποσπάσαι από οθόνες και υποχρεώσεις, αρχίζεις να ακούς πιο καθαρά τις σκέψεις σου. Και καμιά φορά, αυτό τρομάζει. Η βαρεμάρα όμως μπορεί να γίνει ένα μικρό καθρέφτισμα — σου δείχνει τι σου λείπει, τι σε κουράζει, τι σε κάνει να νιώθεις άδειος.
Μέσα στη σιωπή της, υπάρχει ειλικρίνεια. Κι όσο περισσότερο τη συνηθίζεις, τόσο πιο εύκολο γίνεται να μείνεις λίγο μόνος με τον εαυτό σου χωρίς να θέλεις να “αποδράσεις” αμέσως.
Άφησε λοιπόν χώρο για το “τίποτα” μέσα στη μέρα σου. Μην γεμίζεις κάθε λεπτό. Δοκίμασε να καθίσεις χωρίς μουσική, χωρίς κινητό, χωρίς σχέδιο. Μην προσπαθείς να “σκοτώσεις” τη βαρεμάρα. Άφησέ την να υπάρχει. Δες πού πάει το μυαλό σου. Μπορεί να σε οδηγήσει κάπου ενδιαφέρον.
Παρατήρησε τι ξεπροβάλλει. Ίσως μια ιδέα, ένα συναίσθημα, μια ανάγκη που αγνοούσες. Η βαρεμάρα είναι σαν ένα “άδειο χαρτί” . Δεν είναι χάσιμο χρόνου. Είναι διάλειμμα από τη συνεχή υπερδιέγερση. Είναι σαν να πατάς “pause” για λίγο, για να μπορέσεις μετά να πατήσεις “play” με καθαρό μυαλό.
Και ίσως, την επόμενη φορά που πεις “βαριέμαι”, να μην ανοίξεις το κινητό. Γιατί μέσα σε εκείνη τη στιγμή της σιωπής, μπορεί να κρύβεται η επόμενη σου σκέψη, ιδέα ή απλώς… λίγη ηρεμία. Και η ηρεμία στους φρενήρεις ρυθμούς που ζούμε όλοι είναι απλά πολύτιμη.
