Οι ουρές στα μαγαζιά είναι από εκείνες τις εμπειρίες που όλοι αποφεύγουμε, αλλά τελικά μας μαθαίνουν περισσότερα απ’ όσο νομίζουμε. Στην αρχή είναι μια απλή διαδικασία: περιμένεις να έρθει η σειρά σου, κοιτάς το κινητό, ρίχνεις μια ματιά γύρω.

Μα ύστερα, μέσα στα λεπτά της αναμονής, κάτι αρχίζει να συμβαίνει. Ίσως πιάσεις κουβέντα με την κυρία πίσω σου για το αν αξίζει η προσφορά. Ίσως κάποιος μπροστά αφήσει διακριτικά τη θέση του γιατί «δεν πειράζει, περάστε εσείς». Ίσως δεις ένα παιδί να χαμογελά απλώς επειδή του πήραν ένα ψωμάκι.

Ό,τι κι αν συμβεί, είναι εκεί που η καθημερινότητα αποκτά μικρές ιστορίες.

Οι μικρές κοινωνίες της ουράς

Σε κάθε ουρά υπάρχει ένα σύμπαν από χαρακτήρες. Ο ανυπόμονος που κοιτάει ρολόι κάθε τρία δευτερόλεπτα. Ο παρατηρητικός που προσπαθεί να μαντέψει ποιο ταμείο κινείται πιο γρήγορα. Ο ευγενικός που δίνει τη σειρά του χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο κουρασμένος που έχει περάσει τη μέρα του σε άλλες ουρές, κυριολεκτικά ή μεταφορικά.

Είναι παράξενο, αλλά εκεί, μέσα στη φαινομενική βαρεμάρα της αναμονής, υπάρχει μια σπάνια μορφή επικοινωνίας. Μια κοινή συμφωνία ότι «περιμένουμε μαζί». Και αυτό, κάπως, μαλακώνει την αμηχανία της σιωπής.

Όταν η ουρά γίνεται σκηνή

Κάποιοι θα γελάσουν με ένα σχόλιο του ταμία, άλλοι θα βοηθήσουν κάποιον ηλικιωμένο να βρει τα ψιλά του, και κάποιοι ίσως φτιάξουν μια γνωριμία που δεν περίμεναν. Όσες φορές κι αν έχει τύχει, οι ουρές έχουν μια ανεξήγητη δύναμη να φέρνουν κοντά τους ανθρώπους.

Κι αν το σκεφτείς, οι περισσότερες μικρές στιγμές ανθρωπιάς δεν συμβαίνουν στις μεγάλες ευκολίες, αλλά στα μικρά «σταμάτα και περίμενε». Εκεί που έχεις χρόνο να κοιτάξεις γύρω σου, να σκεφτείς, να παρατηρήσεις.

Unsplash

Ίσως δεν είναι τόσο κακό να περιμένεις

Η αλήθεια είναι πως όλοι βιαζόμαστε. Όμως αν κοιτάξεις την ουρά αλλιώς, θα δεις μια μικρή παύση που σού χαρίζει χώρο να πάρεις ανάσα. Μπορεί να σκεφτείς κάτι που σου ξέφυγε, να θυμηθείς κάποιον, να χαμογελάσεις με μια απλή σκηνή.

Κάπως έτσι, αυτό το ενοχλητικό κομμάτι της καθημερινότητας μπορεί να γίνει μια μικρή υπενθύμιση: ότι η ζωή δεν τρέχει μόνο όταν είσαι πρώτος, αλλά και όταν περιμένεις μαζί με τους άλλους.

Κάθε ουρά μια ιστορία

Την επόμενη φορά που θα σταθείς σε μια ουρά, κοίτα γύρω σου λίγο διαφορετικά. Εκεί μπορεί να κρύβεται μια στιγμή που θα θυμάσαι περισσότερο απ’ ό,τι την αγορά σου. Μια φράση, ένα βλέμμα, ένα μικρό ευχαριστώ. Γιατί τελικά, οι ουρές δεν είναι μόνο χάσιμο χρόνου. Είναι κομμάτια ζωής που συμβαίνουν ακριβώς την ώρα που δεν περιμένεις τίποτα.