Κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια και αφήνεις το μυαλό σου να τρέξει, μπαίνεις σε έναν κόσμο που κανείς άλλος δε μπορεί να δει. Έναν κόσμο όπου τα πράγματα είναι όπως τα θέλεις, οι άνθρωποι όπως τους νιώθεις, και τα συναισθήματα χωρίς φίλτρα. Εκεί, η αλήθεια δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Είναι καθαρή, απλή, προσωπική.

Κι όμως, όταν επιστρέφεις στην καθημερινότητα, κάτι μοιάζει να λείπει. Σαν να έχει ξεθωριάσει η ένταση των χρωμάτων. Σαν να επιστρέφεις από μια ιστορία που σε άγγιξε περισσότερο από την ίδια σου τη ζωή.

Η φαντασία δεν ψεύδεται

Η φαντασία δεν έχει την ανάγκη να είναι λογική. Δεν φοβάται το ρίσκο, δεν ντρέπεται για το πάθος, δεν κρύβει τις επιθυμίες. Αντίθετα, λέει την αλήθεια που η πραγματικότητα συχνά φοβάται να πει. Εκεί που η ζωή κρατά ισορροπίες, η φαντασία τις διαλύει για να αποκαλύψει αυτό που πραγματικά θέλουμε.

Πολλές φορές φανταζόμαστε όχι επειδή θέλουμε να ξεφύγουμε, αλλά επειδή μέσα στη φαντασία βρίσκουμε την καθαρότερη εκδοχή του εαυτού μας. Αυτή που δεν έχει μάθει να λέει «δεν πειράζει», «ίσως», «θα δούμε».

Όταν το μυαλό μας αγαπά τις ιστορίες

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν ξεχωρίζει πάντα το πραγματικό από το φανταστικό. Όταν ονειρεύεσαι κάτι, το σώμα αντιδρά σαν να το ζεις. Χτυπά η καρδιά, τρέμουν τα χέρια, γεννιέται συγκίνηση. Είναι σαν το μυαλό να γνωρίζει ότι αυτό που φαντάζεσαι έχει την ίδια βαρύτητα με αυτό που ζεις.

Ίσως για αυτό οι πιο δυνατές στιγμές δεν είναι πάντα εκείνες που συνέβησαν, αλλά εκείνες που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί.

Η φαντασία ως καθρέφτης

Αυτό που φανταζόμαστε δεν είναι απλώς ένα όνειρο. Είναι αντανάκλαση. Μια προέκταση του ποιοι είμαστε όταν κανείς δεν μας βλέπει. Μέσα από τη φαντασία μας, συχνά καταλαβαίνουμε καλύτερα τι μας λείπει, ποιον ή τι θέλουμε, τι δεν αντέχουμε άλλο. Είναι ο πιο ειλικρινής καθρέφτης μας, χωρίς φίλτρα και προσχήματα.

Και εκεί ίσως κρύβεται το μυστικό της «αλήθειας» της: δεν είναι λιγότερο πραγματική επειδή δεν συνέβη. Είναι αληθινή επειδή τη νιώσαμε.

Το τέλος που δεν χρειάζεται εξήγηση

Κάποιοι ζουν για όσα έζησαν, άλλοι για όσα φαντάστηκαν. Ίσως τελικά η ζωή να είναι ένας συνδυασμός και των δύο: ό,τι καταφέρνουμε να βιώσουμε και ό,τι κρατάμε κρυφό μέσα μας σαν μικρό θησαυρό.

Γιατί η φαντασία δεν είναι ψέμα. Είναι απλώς η ζωή μας σε πιο καθαρή, πιο έντονη, πιο δική μας μορφή.