Σήμερα, Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου στις 14.40, η δημοσιογραφική ομάδα του Όπου υπάρχει Ελλάδα ταξιδεύει στο Λασίθι, ενώ ο Γιάννης Τσιμιτσέλης συντονίζει από το studio.
Η Σπιναλόγκα είναι ένας εμβληματικός χώρος με πολλές ιστορίες από τότε που ήταν κάστρο μέχρι που έγινε τόπος εξορίας των λεπρών. Η είσοδος σε αυτόν τον τόσο ιδιαίτερο τόπο μέχρι τον Απρίλιο κόστιζε 8 ευρώ, το οποίο όμως αυξήθηκε στα 20 ευρώ μετά από οδηγία του Υπουργείου Πολιτισμού. Αυτό έχει φέρει αντιδράσεις από τους ανθρώπους που έχουν σκάφη στην περιοχή και μεταφέρουν τον κόσμο, καθώς έχει μειωθεί η επισκεψιμότητα σε ποσοστό 40%, αφού οι επισκέπτες πρέπει να πληρώσουν και το εισιτήριο και τα ναύλα. Μάλιστα δεν είναι λίγοι οι οποίοι, μόλις ακούνε την τιμή εισόδου, είτε δεν μπαίνουν καθόλου στο βαρκάκι είτε πάνε μέχρι το νησί αλλά παραμένουν απέξω.
Στα Έξω Λακώνια της Κρήτης, σ’ ένα μικρό εργαστήρι που μυρίζει μέταλλο, πέτρα και μνήμες, ο Μανώλης Χαρούλης δίνει στα υλικά δεύτερη ζωή. Από την ανακατασκευή αντικειμένων της Σπιναλόγκας μέχρι τις λύρες από τσίγκινα κουτιά, η ζωή του είναι μια αδιάκοπη ιστορία δημιουργίας. Με την πρώτη ματιά, το εργαστήρι του μοιάζει χαώδες, όμως αν σταθείς λίγο ανακαλύπτεις την κρυμμένη τάξη μέσα στην αταξία – όπως ακριβώς εκείνος ανακαλύπτει τη μεταμόρφωση ενός υλικού σε κομμάτι κρητικής τέχνης. Ο κυρ Μανώλης αναπνέει τέχνη και αυτή η φλόγα πέρασε σαν κληρονομιά και βρήκε τον δρόμο της στον γιο του, τον τραγουδοποιό Γιάννη Χαρούλη.
Στη νοτιοανατολική Κρήτη, το νερό έχει πάψει να είναι αυτονόητο. Λιγοστές βροχοπτώσεις, γεωτρήσεις που στερεύουν και αγρότες που βλέπουν τα χωράφια τους να ξεραίνονται και τις σοδειές τους να χάνονται. Ο Δήμος Βιάννου και η Ιεράπετρα αντιμετωπίζουν τη σκληρή πραγματικότητα της λειψυδρίας.
Η Κρήτη είναι ένας τόπος που γεννά ομορφιά, αλλά και ιστορίες δύσκολες - ιστορίες τιμής, αίματος, αλλά και συγχώρεσης. Μελανό σημείο στην παράδοση της Κρήτης είναι η βεντέτα, ο εκδικητικός φόνος που κατευνάζει το αίσθημα δικαίου. Ο Στέφανος Κοκολογιάννης, του οποίου το όνομα έχει συνδεθεί με παρόμοια υπόθεση, μιλάει για τις βεντέτες που έχουν ξεκληρίσει οικογένειες. Την οργή και τον πόνο που γεννά μία βεντέτα αναλαμβάνουν να σβήσουν άνθρωποι κοινής αποδοχής με σθένος και ψυχή, οι λεγόμενοι "μεσίτες σασμών".
