Δέκα μήνες συμπληρώθηκαν ήδη από το «φευγιό» του Κώστα Χαρδαβέλλα και ο πόνος της Μαρίας Παναγοπούλου είναι μεγάλος και τον εκφράζει με κάθε ευκαιρία.
Η σύζυγος του δημοσιογράφου ανέβασε ένα νέο ποστ για να εξηγήσει γιατί δεν δίνει συνεντεύξεις για να μιλήσε για εκείνον, πόσο επώδυνο είναι αλλά έχει κάνει ελάχιστες εξαιρέσεις. Όπως εξήγησε όμως από το καλοκαίρι λέει σε όλους «όχι».
Παρόλα αυτά ένας δημοσιογράφος που την κάλεσε είχε ένα επιχείρημα που την αιφνιδίασε.
«Στους 10 μήνες που λείπει ο Κώστας, έχω δεχτεί δεκάδες προτάσεις από δημοσιογράφους να μιλήσω για εκείνον, στην τηλεόραση, σε έντυπα και στο διαδίκτυο. Έχω αποδεχτεί μόνο τρεις (μια από το Στούντιο 4, μια από το Happy Day και μια που δεν είναι ώρα να την ανακοινώσω) όλες για αυστηρά προσωπικούς και συναισθηματικούς λόγους.
Από εκεί και πέρα, έχω καταφέρει να πω κάποια πράγματα στον αέρα της εκπομπής "Αλήθειες με τη Ζήνα" (το να μιλήσω στη Ζήνα για τον Κώστα, μού είναι πολύ δύσκολο αφού θα νιώθω ότι θα τον δω από στιγμή σε στιγμή να εμφανίζεται από κάποια γωνιά) και έχω κάνει δηλώσεις στις κάμερες συγκεκριμένων εκπομπών που μού ήταν αδύνατο να αρνηθώ (πάλι για προσωπικούς και συναισθηματικούς λόγους).
Από το καλοκαίρι και μετά ωστόσο, λέω σε όλους "όχι" (δεν έχω το κουράγιο να μιλήσω για εκείνον) και πάντα στενοχωριέμαι για αυτό. Ξέρω τη δουλειά, ξέρω τι σημαίνει να σε πιέζει ο αρχισυντάκτης σου και να πρέπει να απολογηθείς γιατί δεν τα κατάφερες, για αυτό και συχνά λέω στους δημοσιογράφους που μου κάνουν την πρόταση ότι μπορώ να εξηγήσω προσωπικά στους "από πάνω" τους λόγους της άρνησης μου.
Κάτι τέτοιο έκανα και σήμερα, όταν ένας δημοσιογράφος μού είπε "σας παρακαλώ, έχω υποσχεθεί ότι θα μου μιλήσετε".
"Σας ευχαριστώ πολύ αλλά δεν είμαι σε φάση να το κάνω. Πείτε μου με ποιον να επικοινωνήσω για να του πω οτι δεν φταίτε εσείς" του εξήγησα.
"Να επικοινωνησετε με τη μαμά μου, πού κάθε φορά ανάβει ένα κεράκι στη μνήμη του Κώστα Χαρδαβέλλα. Τον εκτιμούσε πολύ και τον παρακολουθούσε φανατικά. Θα απογοητευτεί τόσο πολύ με την άρνηση σας" με αιφνιδίασε η απάντηση του.
Αυτό το συναίσθημα, που έχει μέσα του περηφάνια και συγκίνηση, θλίψη και πόνο, χαμόγελο και δάκρυ, ούτε στην πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου, την Ελληνική, δεν έχει ορισμό».
