Οι διακοπές υποτίθεται ότι είναι συνώνυμο της χαλάρωσης, της ξεκούρασης, της χαράς. Και παρόλα αυτά, κάθε φορά που ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, ζούμε μικρά δράματα. Μας πιάνει άγχος. Πολλές φορές περισσότερο απ’ όσο όταν δουλεύουμε.

Από τη στιγμή που μπαίνει το «φεύγω» στο μυαλό μας, ξεκινά ένα παράξενο ψυχολογικό rollercoaster. Τι τρέχει τελικά με εμάς και τις διακοπές μας;

Η πίεση του «τέλειου»

Οι διακοπές κουβαλούν μεγάλες προσδοκίες. Θέλουμε να περάσουμε τέλεια. Να προλάβουμε όλα τα ωραία. Να βγει τέλειο το μαγιό στις φωτογραφίες, να μη ξεχάσουμε τίποτα, να μη χαλάσει κάτι στην διαδρομή. Αυτό όμως, αντί να μας χαλαρώνει, μας αγχώνει. Γιατί όταν κυνηγάς την τελειότητα, πάντα κάτι φαίνεται μισό.

Η βαλίτσα του στρες

Το πακετάρισμα έχει κάτι από... ψυχαναγκασμό. Θέλουμε να πάρουμε τα πάντα μαζί, να μη λείψει τίποτα, να έχουμε επιλογές. Και πάντα κάτι ξεχνιέται. Το μυαλό γεμίζει λίστες, «και αν βρέξει», «και αν χαλάσει το φερμουάρ», «και αν δε μου κάνει αυτό το σορτσάκι πια». Και τελικά, η βαλίτσα στουμπώνει.

Unsplash

Το άγχος της αναχώρησης

Ας το παραδεχτούμε. Η αναχώρηση είναι σαν αποχαιρετισμός. Φεύγουμε από το σπίτι μας, από τη ρουτίνα μας, από την «ασφάλεια» της καθημερινότητας. Κι όσο κι αν λέμε ότι θέλουμε να ξεφύγουμε, ο εγκέφαλος δεν αγαπά τις αλλαγές. Για αυτό και οι μέρες πριν την αναχώρηση είναι γεμάτες μικρές κρίσεις.

Η ανάγκη να τα αφήσουμε όλα «τέλεια»

Πριν φύγουμε, πρέπει όλα να είναι στην εντέλεια. Να αφήσουμε καθαρό το σπίτι, να έχουμε τελειώσει όλες τις δουλειές μας. Αυτό δημιουργεί μια υπερ-φόρτιση, σαν να πρέπει να έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα του κόσμου πριν πάρουμε τον δρόμο προς το λιμάνι.

Η κρυφή ενοχή της απόλαυσης

Ένα μέρος μέσα μας νιώθει περίεργα όταν επιλέγουμε να το απολαύσουμε. «Μήπως δεν το αξίζω;», «Μήπως αφήνω τους άλλους πίσω να παλεύουν;», «Μήπως θα με βρουν όλα μαζεμένα όταν γυρίσω;». Αυτές οι σκέψεις, ασυνείδητα, κάνουν το ταξίδι να ξεκινάει με ένα βάρος.

Και τελικά, μόλις φτάσουμε...

Μόλις όμως πατήσουμε το πόδι μας στον προορισμό, κάτι αλλάζει. Ο ήλιος, η θάλασσα, το διαφορετικό φως κάνουν το άγχος να φαίνεται μακρινό. Γελάμε με τα νεύρα που είχαμε πριν φύγουμε και υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι την επόμενη φορά θα είμαστε πιο χαλαροί. Μέχρι την επόμενη φορά, που όλα θα ξαναρχίσουν από την αρχή.

Unsplash

Δε φταίμε εμείς, φταίει η ανάγκη να ξεφύγουμε

Το άγχος πριν τις διακοπές είναι φυσιολογικό. Δε σημαίνει ότι δεν χαιρόμαστε. Σημαίνει ότι χρειαζόμαστε την ξεκούραση τόσο πολύ, που το μυαλό μας αγωνιά να φτάσει εκεί χωρίς απώλειες.

Αν το δούμε σαν ένα σημάδι πως έχουμε ανάγκη από παύση, ίσως το αποδεχτούμε με περισσότερη κατανόηση. Και στο τέλος, πάντα, το καλοκαίρι βρίσκει τον τρόπο να μας λυτρώσει. Έστω κι αν φτάσουμε λίγο λαχανιασμένοι.