Μια από τις καλύτερες νέες ηθοποιούς του θεάτρου αλλά και της τηλεόρασης -παρότι έχει κάνει λίγες κι εκλεκτές δουλειές-είναι σίγουρα η Ηλιάνα Μαυρομάτη.
Η ηθοποιός έχει μπει ήδη σε γυρίσματα για τη σειρά Μια νύχτα μόνο ενώ έχει το δικό της εργαστήρι υποκριτικής.
Παιδί δύο καταξιωμένων ηθοποιών, της Λίλας Καφαντάρη και του αξέχαστου Βασίλη Μαυρομάτη, η Ηλιάνα μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον και ήταν μάλλον μονόδρομος η ενασχόλησή της με την υποκριτική. Δεν ήταν όμως εύκολος ο δρόμος της ενηλικίωσης όπως είπε στην εκπομπή Καλημέρα είπαμε; όπου μίλησε.
«Πήρα το μικρόβιο της ηθοποιίας από τους γονείς μου. Η λογική με πάει εκεί. Κοιτάζοντας πίσω δεν μπορώ να σκεφτώ πώς να μην έχω επηρεαστεί. Μέσα σε αυτό μεγάλωσα, με τα αρνητικά και τα θετικά. Στα αρνητικά είναι η επισφάλεια του επαγγέλματος, ότι δεν έχεις κάτι μόνιμο, ότι πάντα πρέπει να ψάχνεις, καμιά διασφάλιση.
Ήμουν έντονο παιδί, τα παιδικά μου χρόνια ήμουν λίγο εσωστρεφής και στην εφηβεία μου έκανα το επαναστικό μπαμ. Ο δικός μου τρόπος επανάστασης ήταν αρκετά αυτοκαταστροφικός.
Οι γονείς μου είχαν πάντα μεγάλες προσδοκίες από μένα, και δεν μιλάω για την τέχνη ή αυτό που κάνω πια αλλά ως παιδί θυμάμαι και τους δύο ότι θεωρούσαν ότι μπορώ να κάνω πολλά πράγματα και να τα κάνω καλά. Για εμένα όμως ήταν ένα μικρό βάρος να πρέπει να αποδεικνύω μονίμως ότι αυτά που πιστεύουν για μένα ήταν αλήθεια. Με ζόριζε και αυτό ήταν το βασικό ξέσπασμα της εφηβείας, να αποτινάξω τους ρόλους, την εικόνα ή τις φαντασιώσεις που πίστευα ότι έχουν οι άλλοι για μένα».
Οι γονείς της χώρισαν όταν ήταν 5 ετών κάτι που την ταρακούνησε όπως είπε.
«Ήμουνα μικρούλι, 5 χρονών. Θυμάμαι τη μέρα που με αγκάλιασαν και μου το ανακοίνωσαν. Κουνήθηκε όλος μου ο κόσμος. Το πρώτο πράγμα που φοβήθηκα ήταν ότι θα χάσω έναν από τους δύο, ότι δεν θα τους έχω έτσι όπως ήξερα ότι ζουνε. Οι γονείς μου δεν βίωσαν εύκολα τη διαδικασία του διαζυγίου τους στη μεταξύ τους σχέση και αυτό είχε αντίκτυπο και σε μένα».
Για την πρόωρη απώλεια του πατέρα της το 2017 είπε:
«Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει για μένα κάτι πιο καθοριστικό από την απώλεια του πατέρα μου. Ήταν μια μετακίνηση σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής μου και μάλιστα χωρίς να το συνειδητοποιήσω πώς έγινε. Ένιωσα ότι ενηλικιώνομαι. Ήμουν το χαϊδεμένο του μπαμπά, υπερεκτίμηση στο πρόσωπό του ίσως λιγότερο από ό,τι εκείνος».
Το γεγονός ότι και οι δύο γονείς της ήταν γνωστά πρόσωπα δεν ήταν εύκολο όταν ήταν μικρή. «Με ζόριζε η αναγνωρισιμότητα των δικών μου ειδικά πιο παιδί που δεν καταλάβαινα τι είναι και δεν μπορούσα να ερμηνεύσω γιατί ασχολείται ο κόσμος με τη δική μου οικογένεια. Με έκανε να νιώθω άβολα η προσοχή γιατί ήμουν εσωστρεφές παιδί, ένιωθα ότι έχανα την προσοχή των γονιών μου» ανέφερε.
18 χρονών έφυγε από το σπίτι της, μια απόφαση που ήταν δύσκολη αλλά την έκανε να πατήσει στα πόδια της. «Ένιωσα πολύ νωρίς αυτόνομη».
«Είμαι ευγνώμων που η ψυχανάλυση ήρθε νωρίς στη ζωή μου, στην εφηβεία μου. Είναι ταμπού και μακάρι να πάψει να είναι ιδιαίτερα για τους άνδρες και το καταλαβαίνω γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που οι άντρες πρέπει να μάθουν μόνοι τους να λύνουν τα προβλήματα» ανέφερε.
«Δυσκολεύομαι να σκεφτώ τον εαυτό μου σε μια μικροαστική οικογένεια. Όλα αυτά τα "βήματα" αυτού του σχήματος μου είναι δύσκολο να τα αναπαράξω» εξήγησε.
