Η Άννα Μπεζάν βρέθηκε καλεσμένη στο podcast των αδελφών Ράντη και μίλησε με απόλυτη ειλικρίνεια για όσα πέρασε τόσο μετά τη γέννηση της κόρης της όσο και στα παιδικά της χρόνια.

Η γνωστή ηθοποιός δε δίστασε να περιγράψει τις πιο δύσκολες στιγμές της, φωτίζοντας πλευρές της ζωής της που μέχρι σήμερα δεν είχε μοιραστεί δημόσια.

Τα τραύματα της παιδικής ηλικίας

Μιλώντας για το παρελθόν της, η Άννα Μπεζάν αναφέρθηκε στον πατέρα και τη μητέρα της, περιγράφοντας μια πραγματικότητα που βίωσε με δύναμη και, όπως είπε, με παιδική άγνοια που τελικά την προστάτεψε.

«Όλα τα παιδιά είναι πάρα πολύ δυνατά, γιατί εγώ δεν είχα στο μυαλό μου ότι αν μηνύσω τον μπαμπά μου, θα με πάρουν, θα με βάλουν σε ένα ορφανοτροφείο και θα μεγαλώσω εκεί. Όλη αυτή η άγνοια με βοήθησε πάρα πολύ να πατήσω στα πόδια μου», είπε, αποκαλύπτοντας πως η μητέρα της την είχε εγκαταλείψει στο μαιευτήριο, ενώ ο πατέρας της την κακοποιούσε.

«Η μητέρα μου δεν υπήρξε ποτέ στη ζωή μου… Μετά ήταν τα πράγματα δύσκολα όπως καταλαβαίνετε, σε όλο αυτό το πλαίσιο της κακοποίησης», συνέχισε.

Η μάχη με την επιλόχειο κατάθλιψη

Η ηθοποιός μίλησε και για ένα κεφάλαιο που πολλές νέες μαμάδες δυσκολεύονται ακόμη να συζητήσουν ανοιχτά: την επιλόχειο κατάθλιψη.

Όπως περιέγραψε, η περίοδος μετά τη γέννηση της κόρης της ήταν εξαιρετικά δύσκολη, παρά την προετοιμασία και την επιθυμία που είχε πάντα να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια.

«Πάντα έλεγα ότι θέλω να κάνω οικογένεια, αλλά όταν ήρθε ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Ζήτησα βοήθεια, έκανα ψυχοθεραπεία. Στην επιλόχειο είχα σκέψεις για τις οποίες δεν ντρέπομαι πια. Τότε ντρεπόμουν», εξομολογήθηκε.

Η πιο απαιτητική στιγμή για εκείνη δεν ήταν η φροντίδα του μωρού, αλλά ο θηλασμός.

«Δεν ήταν το παιδί που με δυσκόλεψε αλλά ο θηλασμός. Έπρεπε να βγάζω γάλα κάθε σαράντα λεπτά και είχα τρελαθεί, με κατέστρεψε ο θηλασμός. Με κατέστρεψε με πολλές τύψεις. Μπόρεσα και θήλασα το παιδί μου έναν μήνα, αλλά μου στοίχισε μετά άλλους έξι», είπε.

Οι σκέψεις που έκανε εκείνη την περίοδο την τρόμαζαν και την έκαναν να νιώθει ενοχές: «Αισθανόμουν ότι θα μου πάρουν το παιδί, αισθανόμουν ότι το παιδί είναι μόνο δικό μου, δεν μπορούσα να μου αγγίζουν τόσο το παιδί».

Η εξομολόγησή της ανέδειξε πόσο σημαντικό είναι να μιλάμε ανοιχτά για την επιλόχειο κατάθλιψη και να ζητάμε στήριξη, όπως έκανε και η ίδια.

Η καριέρα και το συναίσθημα της απόρριψης

Ένα ακόμη κομμάτι που την πληγώνει -και το παραδέχτηκε χωρίς φόβο- είναι η επαγγελματική στασιμότητα που βιώνει μετά τη γέννηση της κόρης της.

«Όταν πήρα λίγο τα πάνω μετά τη συμμετοχή μου στο J2US για να νιώσω καλύτερα, δεν χτυπούσε το τηλέφωνό μου για δουλειά και μέχρι τώρα δεν έχει χτυπήσει», είπε με ειλικρίνεια. «Έχω πάρει εγώ 1-2 τηλέφωνα, αλλά σαφώς υπάρχουν άλλες νέες, ελεύθερες, μη μαμάδες που είναι προτιμότερο να τις πάρουν. Μου το έχουν πει, με πληγώνει εμένα αυτό», πρόσθεσε.

Η ηθοποιός περιέγραψε το συναίσθημα του να νιώθεις ότι «μένεις πίσω» επαγγελματικά επειδή έγινες γονέας, ένα θέμα που δυστυχώς αντιμετωπίζουν πολλές γυναίκες και ζητά ακόμη περισσότερη συζήτηση.

Η εξομολόγηση της Άννας Μπεζάν δεν είναι απλώς μια αφήγηση δυσκολιών. Είναι μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε χαμόγελο μπορεί να κρύβεται αγώνας, ότι οι αλήθειες που δεν μιλούνται γίνονται βάρος και ότι οι γυναίκες -και ειδικά οι νέες μαμάδες- χρειάζονται χώρο, κατανόηση και στήριξη.

Με την ωριμότητα και τη διαύγεια με την οποία μίλησε, έδωσε φωνή σε πολλά βιώματα που σπάνια ακούγονται δημόσια και έδειξε πως η ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία, αλλά μορφή δύναμης.

Διαβάστε ακόμα

Βίκυ Σταυροπούλου: Το κορίτσι της έχει γενέθλια και της εύχεται με ένα δικό της βίντεο

Κατερίνα Καινούργιου: Όλα της εγκυμοσύνης... δύσκολα! «Τα πόδια μου έχουν γίνει σαν μπουκάλια!»

Κωνσταντίνος Βασάλος: Η ατάκα για Βαλαβάνη και Μόρκγαν που αποδεικνύει ότι όντως έχουμε γίνει... Σουηδία!