Η Βούλα Πατουλίδου έκανε ποδαρικό στην πρεμιέρα του Στούντιο 4, 40 μέρες μετά τον θάνατο του συζύγου της και άνοιξε την καρδιά της στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
«Το καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο. Τα τελευταία χρόνια όλο λέγαμε "restart", όλο ξεκινούσαμε και όλο το χάναμε στον δρόμο, αλλά τώρα το χάσαμε τελείως. Χθες είχαμε τα 40 και εκείνο που ειλικρινά θα ήθελα να πω σε όλους όσους συμπορεύονται με ανθρώπους ή κάνουν καινούργιες σχέσεις, είναι το εξής. Ό,τι χαλάει, ας προσπαθούν να το φτιάχνουν. Να μην το τερματίζουν, εκτός κι αν οι περιστάσεις και οι περιπτώσεις είναι τέτοιες που είναι μη αναστρέψιμες στο να μπορείς να συμπορεύεσαι 42 χρόνια. Κανένας δεν είναι αναντικατάστατος, αλλά κάποιοι άνθρωποι είναι μοναδικοί», είπε η Βούλα Πατουλίδου.
Η Ελληνίδα Ολυμπιονίκης περιέγραψε την περιπέτεια υγείας του συζύγου της που κράτησε 4,5 μήνες και δυστυχώς ήταν επίπονη και μη αναστρέψιμη ενώ αποκάλυψε ότι δύο μέρες πριν από τον θάνατό του πέθανε και το σκυλάκι τους.
«Μετά από 25 χρόνια γειτνίασης με τον γιατρό, που ζει από πάνω μας, κάθε φορά με ρωτούσε "πώς είστε σήμερα" και δυο μέρες πριν φύγει ο Δημήτρης, του είπα "πολύ καλά, δόξα τω Θεώ, θα πάμε και διακοπές". Βέβαια, το "θα πάμε διακοπές" γύρισε ανάποδα και τελείωσε το καντηλάκι. Τρεις φορές ο Θεούλης μας γέμισε το καντηλάκι, αυτή τη φορά όμως τελείωσε.
Έφυγε με τον καλύτερο τρόπο, έτσι όπως λέει ο γιος μας. "Δεν νομίζω ότι ο μπαμπάς θα ήθελε κάτι διαφορετικό, έφυγε μες στην αγκαλιά σου πάρα πολύ εύκολα και όμορφα για τον ίδιο", μου λέει. Ναι, έφυγε μέσα στην αγκαλιά μου και το κακό είναι ότι πριν από δυο ημέρες είχε φύγει και το σκυλάκι μας το οποίο ήταν μόνο δυόμισι χρονών… λες και ήξερε, πήγαινε δίπλα στον Δημήτρη συνέχεια.
Όταν φεύγει στην αγκαλιά σου, με αυτόν τον τρόπο, δεν νομίζω ότι υπήρχε κάτι παραπάνω που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Για να κερδίσουμε τι; Θέλουμε και ποιότητα ζωής. Ο καρκίνος δεν είναι ό,τι καλύτερο. Πριν 4,5 μήνες ξεκίνησε η περιπέτεια υγείας του. 21 Μαρτίου ξεκίνησε η περιπέτεια με τον καρκίνο. Είχε κάτι πόνους και κάναμε αξονικές. Μετάσταση συκώτι, λεμφαδένες, πάγκρεας. Γεια σας.
Ο γιατρός μας είπε ότι δεν ξέρει αν θα προλάβουμε τις χημειοθεραπείες, ήταν τόσο άσχημα. Το θαύμα που ζήσαμε εμείς ήταν οι 4,5 μήνες. Μέσα σε αυτό το διάστημα ξέρεις τι είναι να εξαγνιστείς, να επανασυστηθείς, να φύγουν τα σύννεφα και να έρθει μόνο το καλό; Να πεις αυτά που ήθελες να πεις. Έχεις την πολυτέλεια του χρόνου. Σε παίρνει η καθημερινότητα και το ξεχνάς. Τίποτα δεν σε προετοιμάζει… Είχαμε ελπίδα ότι θα γίνει καλά».
