Η ιστορία του «Freaky Friday» ξεκίνησε το 1972 με το βιβλίο της Mary Rodgers και έγινε μια ιδέα που δεν γερνά ποτέ: μάνα και κόρη ανταλλάσσουν σώματα και μέσα από το χάος ανακαλύπτουν πόσα τις ενώνει.
Το 2003, η Lindsay Lohan και η Jamie Lee Curtis απογείωσαν αυτή την κωμωδία της Disney, χαρίζοντας σε μια ολόκληρη γενιά μια ταινία που έμεινε κλασική.
Σήμερα, πάνω από είκοσι χρόνια μετά, το «Freakier Friday» έρχεται να συνεχίσει την ιστορία, ποντάροντας ξεκάθαρα στη νοσταλγία αλλά και σε μια νέα δυναμική.
Μια νέα οικογενειακή πραγματικότητα
Η Anna (Lindsay Lohan) έχει πλέον μεγαλώσει. Είναι μητέρα της Harper (Julia Butters), έχει αφήσει πίσω τη ροκ καριέρα της με τις «Pink Slip» και δουλεύει ως μάνατζερ. Η Tess (Jamie Lee Curtis), από την άλλη, δεν χάνει στιγμή να είναι ενεργή και δηλώνει με χιούμορ «grand co-parent» μέσα από το δικό της podcast.
Η Harper όμως μπλέκεται σε έναν πόλεμο χαρακτήρων με τη συμμαθήτριά της Lily (Sophia Hammons), μια αλαζονική Λονδρέζα που δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο πολύπλοκα όταν η Anna γνωρίζει τον πατέρα της Lily, τον Eric (Manny Jacinto), και μεταξύ τους γεννιέται έρωτας. Οι κόρες δεν αντέχουν η μία την άλλη και το ενδεχόμενο να γίνουν αδερφές φαντάζει εφιάλτης.
Το μαγικό χάος
Ε, κι εκεί έρχεται η στιγμή που όλοι περιμένουμε: το body swap. Μόνο που αυτή τη φορά δεν περιορίζεται στη σχέση μητέρας-κόρης. Περισσότεροι χαρακτήρες εμπλέκονται, με αποτέλεσμα οι παρεξηγήσεις να πολλαπλασιάζονται. Το σενάριο γίνεται πιο φιλόδοξο, πιο χαοτικό, αλλά και πιο διασκεδαστικό.
Τι λειτουργεί
Η χημεία Lohan-Curtis παραμένει ανεκτίμητη και χαρίζει από μόνη της δύναμη στην ταινία. Η Julia Butters φέρνει μια δροσερή ενέργεια στη νέα γενιά, ενώ ο Manny Jacinto ξεχωρίζει με τρυφερότητα και κωμική αύρα. Και φυσικά, η επιστροφή του Chad Michael Murray είναι η απόλυτη έκπληξη για όσους έβλεπαν το DVD του 2003 ξανά και ξανά.
Τι κουράζει
Παρά την ατμόσφαιρα νοσταλγίας, το φιλμ δεν αποφεύγει τα αδύναμα σημεία. Η αφήγηση σε κάποια σημεία χάνει ρυθμό, ενώ υπάρχουν σκηνές που μοιάζουν κομμένες από τη ροή, αφήνοντας τον θεατή να μαντέψει τι μεσολάβησε. Το δεύτερο μισό γίνεται υπερβολικά φορτωμένο και κάποιες ερμηνείες δεν ισορροπούν σωστά, μπερδεύοντας λίγο παραπάνω την εμπειρία.
Ένα κλείσιμο με χαμόγελο
Παρά τις ατέλειες, το «Freakier Friday» καταφέρνει να αφήσει μια γλυκιά αίσθηση στο τέλος. Η μουσική αναβιώνει το vibe του 2003, οι συναισθηματικές στιγμές φέρνουν την οικογένεια ξανά κοντά και το μήνυμα παραμένει ίδιο: αν προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο με τα μάτια του άλλου, η κατανόηση δεν είναι ποτέ άπιαστη.
Δεν έχουμε μπροστά μας μια ταινία που αλλάζει τους κανόνες, ούτε χρειάζεται. Είναι ένα φιλμ που συνδέει δύο γενιές θεατών, εκείνους που λάτρεψαν το πρωτότυπο και τα παιδιά τους που τη γνωρίζουν για πρώτη φορά. Και αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να χαμογελάσεις φεύγοντας από την αίθουσα.
