Η Gen Z δεν έχει περάσει εύκολα στον κόσμο της εργασίας. Αποφοίτησαν σε μια μετα-πανδημική αγορά εργασίας, όταν οι ομάδες είχαν μειωθεί σε ελάχιστο προσωπικό και τα αμήχανα video calls ήταν ο μόνος τρόπος να γνωρίσεις τους συναδέλφους σου. Έχουν χαρακτηριστεί ως τεμπέληδες, με αίσθημα δικαιώματος, χωρίς συγκέντρωση ή φιλοδοξία, και φέτος ο διευθυντής της JP Morgan, Jamie Dimon, δήλωσε ότι απλώς «δεν θέλουν να εμφανιστούν» στο γραφείο για δουλειά.
Ωστόσο, νέες έρευνες δείχνουν το αντίθετο από τη θεωρία του Dimon. Σύμφωνα με έρευνα της Bupa σε 8.000 ενήλικες, τέσσερις στους δέκα ηλικίας 16 έως 24 ετών δήλωσαν ότι αισθάνονται μοναξιά ή κοινωνική απομόνωση λόγω της εργασιακής τους κατάστασης. Περισσότεροι από 45% των συμμετεχόντων της Γενιάς Ζ δήλωσαν ότι αναζητούν δουλειές που προσφέρουν περισσότερη κοινωνική αλληλεπίδραση, δηλαδή εργασία στο γραφείο, σε σύγκριση με το 27% των εργαζομένων όλων των ηλικιών.
Η Vivien, 25 ετών, έκανε ακριβώς αυτό. Συνήθιζε να εργάζεται από το σπίτι τέσσερις μέρες την εβδομάδα, αλλά παραιτήθηκε για να βρει μια δουλειά με λιγότερες ώρες τηλεργασίας. «Ήμουν δυστυχισμένη και τόσο ζηλιάρα για τους συγκάτοικούς μου που επέστρεφαν σπίτι με αστείες ιστορίες από το γραφείο», λέει στο Grazia.com. «Ακόμα και τα διαλείμματα για μεσημεριανό ήταν απομονωτικά. Έκλεινα τον υπολογιστή, ίσως έβαζα πλυντήριο, πήγαινα στα μαγαζιά και μετά περιπλανιόμουν μέχρι να ξανανοίξω τον υπολογιστή. Χωρίς σχέδια μετά τη δουλειά, οι μέρες απλώς συγχέονταν. Τώρα ανυπομονώ να πάω στο γραφείο στη νέα μου δουλειά. Η κινητοποίησή μου αυξήθηκε και έχω αρκετούς συναδέλφους που θεωρώ από τους πιο κοντινούς μου φίλους».
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα δεδομένα του LinkedIn. «Παγκοσμίως, η Γενιά Ζ είναι η λιγότερο πιθανή να αιτηθεί remote θέσεις (28% των αιτήσεων προέρχονται από Γενιά Ζ, σε σύγκριση με 50% από τη Γενιά Χ)», λέει η Charlotte Davies από την πλατφόρμα. «Σε έναν ολοένα πιο ψηφιοποιημένο κόσμο, δεν προκαλεί έκπληξη που οι νεότεροι εργαζόμενοι αισθάνονται απομονωμένοι όταν δουλεύουν από το σπίτι».
Αλλά δεν είναι μόνο η Γενιά Ζ, η «επιδημία μοναξιάς» φαίνεται να δημιουργεί μια ήσυχη επιθυμία για αλληλεπιδράσεις στο γραφείο και για Millennials και Boomers. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 80% των εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο αισθάνεται ότι η εργασία από το σπίτι έχει επηρεάσει αρνητικά την ψυχική τους υγεία. «Ανάπτυξα κατάθλιψη όταν ήμουν πλήρως απομακρυσμένη», λέει η Lucy, 35 ετών. «Αρχικά ενθουσιάστηκα από την ελευθερία να δουλεύω από το σπίτι πλήρως, ειδικά επειδή έχω κατοικίδιο, αλλά με τον καιρό ήταν τόσο μοναχικό και αποθαρρυντικό. Όλοι οι συνάδελφοι που ήταν στο γραφείο έγιναν πιο κοντινοί, ενώ εγώ παρέμενα στάσιμη – ένιωθα ότι επηρεαζόταν και η εξέλιξή μου, γιατί δεν είχα προσωπική σχέση με το αφεντικό μου ούτε την ευκαιρία να δείξω στους ανώτερους τι μπορώ να κάνω από κοντά. Τώρα έχω μια δουλειά με μερικές μέρες την εβδομάδα στο γραφείο, και είναι ιδανική».
Η Jess Baker, ψυχολόγος και συγγραφέας του The Super-Helper Syndrome: A Survival Guide for Compassionate People, δίνει συμβουλές σε όσους δυσκολεύονται με τη μοναξιά λόγω της τηλεργασίας. Το κλειδί, λέει, είναι να ονοματίζουμε το πρόβλημα και να είμαστε ενεργητικοί στα επόμενα βήματα. «Δεν είναι απλά να σκέφτεσαι “είμαι μόνος/μόνη”, αλλά να πεις: “Μου λείπει η αυθόρμητη σύνδεση” ή “Θέλω να νιώσω ότι ανήκω κάπου”», εξηγεί. «Αναλάβετε δράση και ζητήστε πιο τακτικές συναντήσεις ή κοινόχρηστο χρόνο σε έργα. Δημιουργήστε μικρο-τελετουργικά όπως πεντάλεπτα μηνύματα ή ηχητικές σημειώσεις με συναδέλφους, και προσπαθήστε να βρείτε μέντορες, μετα-εργασιακές ομάδες ή εθελοντικές ευκαιρίες στην εταιρεία σας».
