Μπαίνεις στο σούπερ μάρκετ με το μυαλό στο τι λείπει από το ψυγείο και πώς θα γλιτώσεις χρόνο. Και ξαφνικά, ανάμεσα σε ράφια με μακαρόνια ή απορρυπαντικά, εμφανίζεται ο γείτονας. Αυτός που βλέπεις συνήθως βιαστικά στην είσοδο της πολυκατοικίας, με ένα γρήγορο «γεια» και χαμόγελο ευγένειας.

Το παιχνίδι της αμηχανίας

Εκεί, μπροστά στο καρότσι, όλα μοιάζουν λίγο αλλιώς. Η κουβέντα ξεκινά με αθώες ερωτήσεις: «Τι κάνεις;» «Πώς πάει;». Μέσα σου όμως ξέρεις πως ούτε εσύ ούτε εκείνος περιμένατε αυτή τη συνάντηση. Η οικειότητα της γειτονιάς ανακατεύεται με την απλότητα μιας καθημερινής βόλτας στα ράφια, και η συζήτηση παίρνει μια αμήχανη γλυκύτητα.

Μικρές αποκαλύψεις ανάμεσα στα ράφια

Στο σούπερ μάρκετ δεν υπάρχει η «μάσκα» της εξώπορτας. Το καλάθι προδίδει προτιμήσεις, συνήθειες και στιγμές ζωής. Το γιαούρτι με μέλι, τα έτοιμα γεύματα, οι σοκολάτες που ίσως δεν ήθελες να παραδεχτείς ότι παίρνεις για σένα. Ξαφνικά, η συνάντηση με τον γείτονα γίνεται σαν ένα μικρό παράθυρο σε έναν πιο αληθινό κόσμο.

Unsplash

Η μικρή γοητεία της στιγμής

Όσο κι αν φέρνει αμηχανία, αυτή η τυχαία συνάντηση έχει κάτι το όμορφο. Θυμίζει ότι η καθημερινότητα είναι γεμάτη μικρές, ζωντανές ιστορίες. Ότι οι άνθρωποι που μένουν δίπλα μας δεν είναι μόνο οι φιγούρες που προσπερνάμε στη σκάλα, αλλά κομμάτι ενός μεγαλύτερου παζλ, γεμάτου τυχαίες αλλά πολύ ανθρώπινες στιγμές.

Το κλείσιμο της βόλτας

Όταν πια χαιρετιέστε, με ένα χαμόγελο ίσως λίγο πιο ζεστό από το συνηθισμένο, η αμηχανία έχει ήδη μετατραπεί σε μια μνήμη που θα θυμάσαι την επόμενη φορά που θα τον δεις στην πολυκατοικία. Και τότε, το «γεια» θα έχει αποκτήσει άλλο βάρος, πιο ουσιαστικό, πιο ανθρώπινο.