Ξεκινά σαν κάτι μικρό. Ένα μήνυμα στο κινητό. Ένα like σε μια παλιά φωτογραφία. Ένα «τι κάνεις» λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Κι εκεί που είχες πάρει απόφαση να γυρίσεις σελίδα, επιστρέφεις. Όχι απαραίτητα γιατί σου λείπει. Αλλά γιατί σου λείπει αυτό που νόμιζες πως μπορούσε να είναι.

Η καρδιά σου επιμένει. Το μυαλό σου φωνάζει. Κι εσύ βρίσκεσαι πάλι εκεί. Στο ίδιο σημείο, με το ίδιο άτομο, στην ίδια παγίδα. Γιατί όμως επιστρέφουμε πάντα σε αυτόν που δεν κάνει για εμάς;

Το γνώριμο είναι πιο δυνατό από το σωστό

Ο άνθρωπος είναι πλάσμα της συνήθειας. Κι όταν μια σχέση, ακόμη και λάθος, σου γίνει γνώριμη, αποκτά σχεδόν εθιστική δύναμη. Ξέρεις τι να περιμένεις, ακόμα κι αν αυτό που περιμένεις σε πληγώνει. Το άγνωστο μοιάζει τρομακτικό. Το γνώριμο σε καθησυχάζει, έστω και προσωρινά.

Ελπίζουμε ότι θα αλλάξει

Μπορεί να έδειξε αγάπη. Μπορεί να υπήρχαν καλές στιγμές. Κι έτσι κρατιόμαστε από αυτές. Σκεφτόμαστε πως ίσως αυτή τη φορά είναι αλλιώς. Πως ίσως αυτή τη φορά θα είναι πιο έτοιμος. Πως αυτή τη φορά θα μας δει όπως πραγματικά είμαστε. Και κάπως έτσι χάνουμε ξανά τον εαυτό μας.

Unsplash

Ο εγωισμός ντύνεται έρωτας

Δεν επιστρέφουμε μόνο από αγάπη. Καμιά φορά, επιστρέφουμε από πείσμα. Από ανάγκη να αποδείξουμε πως «θα πετύχει». Πως δεν κάναμε λάθος. Πως μπορούμε να το σώσουμε. Πως δε μας πέταξαν έτσι απλά. Το θέμα όμως είναι πως όσο περισσότερο προσπαθείς να κρατήσεις κάτι που δεν κρατιέται, τόσο περισσότερο χάνεις εσένα.

Η αγάπη για τον άλλον είναι πιο δυνατή από την αγάπη για εμάς

Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι. Όταν έχουμε μάθει να αγαπάμε τους άλλους πιο δυνατά απ’ ό,τι αγαπάμε τον εαυτό μας, τότε οι επιστροφές γίνονται σχεδόν βέβαιες. Ξεχνάμε τι αξίζουμε. Συγχωρούμε εύκολα. Δίνουμε δεύτερες, τρίτες, δεκάδες ευκαιρίες. Μέχρι να μη μείνει τίποτα από εμάς.

Τι να κάνεις αν νιώθεις πως ξανακυλάς

- Γράψε σε ένα χαρτί τι σου έκανε, όχι πώς σε έκανε να νιώθεις στις καλές στιγμές

- Θυμήσου γιατί χωρίσατε, όχι γιατί ήσασταν μαζί

- Μίλα σε κάποιον που σε ξέρει καλά

- Ρώτα τον εαυτό σου: Θέλω πραγματικά αυτό το άτομο ή απλά δεν αντέχω τη μοναξιά;

- Μη μπλέκεις τη νοσταλγία με την αγάπη

Unsplash

Το κλείσιμο ενός κύκλου μοιάζει με απώλεια

Και είναι. Αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό. Δεν είναι ήττα. Είναι πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου. Αν κάποιος δεν ήταν για εσένα, δε σημαίνει πως δεν αξίζεις. Σημαίνει πως δεν ταιριάζατε. Κι αυτό είναι εντάξει.

Το να επιστρέφεις συνέχεια σε κάτι που σε πονά δεν είναι ρομαντικό. Είναι σκληρό. Είναι εξουθενωτικό. Κάποια στιγμή, όμως, θα πεις «φτάνει». Και θα το εννοείς. Και τότε, αντί να επιστρέφεις, θα προχωρήσεις.