Στο γραφικό Μούρεσι του Πηλίου, εκεί όπου ο Διονύσης Σαββόπουλος πέρασε δεκαετίες της ζωής του, οι κάτοικοι δεν τον θυμούνται ως έναν διάσημο τραγουδοποιό, αλλά ως τον «Νιόνιο» της γειτονιάς.
Στην εκπομπή «Το ’Χουμε» του ΣΚΑΪ, η Ναυσικά Κρινάκη -ιδιοκτήτρια του καφενείου του χωριού και γειτόνισσά του- μίλησε με συγκίνηση για τις στιγμές που μοιράστηκαν.
«Ο κόσμος τον αγαπούσε πολύ γιατί μας τραγουδούσε εδώ στο μαγαζάκι μας. Έφερε πάρα πολύ εκλεκτό κόσμο, που εμείς ούτε στο όνειρό μας δε θα τους ξέραμε. Ο Σαββόπουλος ήταν ένας άνθρωπος μέσα στο χωριό μας ανεκτίμητης αξίας και νομίζω δε θα ξανάρθει τέτοιος άνθρωπος. Ανέδειξε το χωριό μας. Άκουγαν Σαββόπουλος και έρχονταν στο Μούρεσι», ανέφερε η κυρία Ναυσικά.
Το σπίτι στο μούρεσι και η φωτιά του 2009
Το σπίτι του στο Μούρεσι ήταν διώροφο και γεμάτο πίνακες, τόσο που οι κάτοικοι το περιέγραφαν σαν μικρή γκαλερί. Εκεί, μέσα σε εκείνους τους τοίχους, ο Σαββόπουλος έγραψε μερικές από τις πιο αγαπημένες του επιτυχίες, όπως το «Σου μιλώ και εγκοκκινίζεις». Το τραγούδι, που γνωρίσαμε αργότερα και με τη φωνή του Γιάννη Χαρούλη, περιέχει μάλιστα αναφορά στο ίδιο το χωριό, το Μούρεσι.
Το 2009, το σπίτι καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά. Παρ’ όλα αυτά, ο Σαββόπουλος συνέχισε να επισκέπτεται το χωριό, να περνά από το καφενείο και να μιλά με τους ανθρώπους του. Σήμερα το σπίτι βρίσκεται σε διαδικασία πώλησης, όμως για τους ντόπιους παραμένει το «σπίτι του Νιόνιου».
Οι στιγμές στο καφενείο
Η κυρία Κρινάκη θυμάται με νοσταλγία: «Το καλοκαίρι ερχόταν πάρα πολύ τακτικά και καθόταν και ένα μήνα. Ερχόταν και Πάσχα και Χριστούγεννα. Εμείς μιλούσαμε σαν να ήμασταν φίλοι, σα να ήμασταν χρόνια συγγενείς. Οι ντόπιοι που έρχονταν, να τους κεράσει, να μιλήσει, όποιοι έρχονταν εδώ στο μαγαζάκι μου, στο δρόμο, έλεγαν, "που είναι το σπίτι του Σαββόπουλου;". Ερχόταν κόσμος να δει το σπίτι του Σαββόπουλου. Ερχόταν με τα παιδιά του, τη γυναίκα του. Τα παιδιά του έρχονταν πολύ τακτικά. Έκανε τον γάμο εδώ ο Σαββόπουλος του μεγάλου γιού του».
Διονύσης Σαββόπουλος: «Μέχρι και την τελευταία στιγμή τραγουδούσε», αποκαλύπτει στενός του φίλος
Το μέρος που τον έκανε να νιώθει ελεύθερος
Για τον Διονύση Σαββόπουλο, το Πήλιο δεν ήταν απλώς τόπος διακοπών, αλλά καταφύγιο ψυχής. Εκεί έβρισκε την ησυχία που χρειαζόταν, εκεί εμπνεόταν, εκεί ένιωθε ασφαλής και ελεύθερος. Μια ισορροπία ανάμεσα στη φύση, τη μουσική και τους ανθρώπους.
Αύριο, φίλοι, θαυμαστές και απλός κόσμος θα βρεθούν στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών για να τον αποχαιρετήσουν, ενώ στο Μούρεσι, στο χωριό που αγάπησε όσο κανένα άλλο, οι κάτοικοι θα τον θυμούνται πάντα ως τον «Νιόνιο» που τους έκανε περήφανους.
