Κάθε συνέντευξη του Γιώργου Κωνσταντίνου -αυτού του κεφαλαίου του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου- είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα.
Καθώς δεν μιλάει και συχνά ο αγαπημένος ηθοποιός πάντα έχει κάτι να πει. Και αυτή τη φορά μίλησε στη Νάνσυ Νικολαϊδου και την εκπομπή Buongiorno ξεδιπλώνοντας τις ανανήσεις του από μια μεγάλη καριέρα.
«Το θέατρο είναι το καλύτερο βότανο που θα μπορούσα να έχω στη ζωή μου. Οι 15 ταινίες που έκανα διαδόθηκαν τόσο πολύ και αγαπήθηκαν τόσο, που κατέληξα να αναγνωριστώ τώρα, εν ζωή. Συνήθως πεθαίνεις και μετά αναγνωρίζεσαι», είπε αρχικά ο Γιώργος Κωνσταντίνου και συνέχισε:
«Ο κινηματογραφικός ρόλος που αγάπησα περισσότερο ήταν στο «Καλώς ήρθε το δολάριο», μου αρέσω πολύ σε αυτό το ρόλο. Το «Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα» είναι μια τέλεια ταινία, θα μπορούσε να είναι ιταλική ταινία στην Cinecitta. Όταν με ειδοποίησαν για την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού για την “οικεία Κοκοβίκου” αισθάνθηκα ευγνώμων, κάνουν σε μένα και την Μάρω Κοντού μεγάλη τιμή. Δεν έχει γίνει ποτέ αυτό το πράγμα, ούτε με της Αλίκης τα μέρη που έκανε γύρισμα».
-Φανταζόσασταν στο ξεκίνημά σας ότι θα έχετε μια τέτοια πορεία;
«Όχι. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα είχα μια τέτοια πορεία. Δεν κοιτάζω ποτέ το παρελθόν, έχει πολλά λάθη και πολλούς δράκους. Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη. Φυσικά και μετανιώνω για τα λάθη μου, όσοι λένε ότι δεν μετανιώνουν λένε παραμύθια της Χαλιμάς. Μακάρι να μπορούσα να τα διορθώσω».
-Η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας σας ποια ήταν;
«Η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα μου είναι το προφιτερόλ’ εκείνο το βράδυ στο Ρεξ έπεσε όλο το θέατρο», στην παράσταση «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, να έρχεται και να με παίρνει από το χέρι και να με βγάζει μπροστά. 6ος ηθοποιός ήμουν. Κανείς δεν το περίμενε, ούτε εγώ.
Το ‘προφιτερόλ’ με κυνηγάει ακόμα, δεν ξεχνιέται ποτέ. Όπου κι αν πάω… Ήταν ένας αυθόρμητος αυτοσχεδιασμός».
-Η μεγαλύτερη αποτυχία σας;
«Κάποια στιγμή τρελάθηκα και νόμιζα ότι θα κάνω τον επιχειρηματία. Πήρα το Σμαρούλα και νόμιζα ότι θα το γεμίσω. Και έκανα έναν θίασο με 45 άτομα… Που να γέμιζε το θέατρο δεν μπορούσα να τους πληρώσω. Σταμάτησε στη μέση της σεζόν. Εκεί έκανα τη μεγαλύτερη αποτυχία μου»
