Την Κυριακή 27 Ιουλίου, ο Μαυρίκιος Μαυρικίου και η Ιλάειρα Ζήση βάπτισαν τη μοναχοκόρη τους στον Άγιο Κωνσταντίνο Φθιώτιδας, δίνοντάς της το όνομα Ιωάννα-Μελωδία. Τρεις ημέρες αργότερα, το ζευγάρι τίμησε ένα από τα πιο συγκινητικά έθιμα της ορθόδοξης παράδοσης: το πλύσιμο των μύρων.
Σε ένα ήρεμο τοπίο δίπλα στη θάλασσα, οι νονοί της μικρής, Ευστράτιος Διπλάρος και Αργυρώ Ροτσίδου, έπλυναν με αγάπη το μωρό, κλείνοντας έτσι τον κύκλο του μυστηρίου. Το Άγιο Μύρο, που παραμένει στο σώμα του παιδιού για τρεις ημέρες μετά τη βάπτιση, αφαιρείται σε μια τελετή που δεν είναι απλώς καθαρισμός, αλλά μια μετάβαση από το ιερό στο καθημερινό.
Ο Μαυρίκιος Μαυρικίου κατέγραψε τη στιγμή με ένα σεβαστικό βίντεο που ανάρτησε στο Instagram, περιγράφοντας τη σκηνή ως «μια εικόνα πίστης και αγάπης», ενώ δήλωσε ευγνώμων για τη στήριξη και την παρουσία των πνευματικών οδηγών του παιδιού τους.
Μια εξόρμηση μετά την τελετή: Από τον Άγιο Κωνσταντίνο στα Λιχαδονήσια
Μετά την έντονα φορτισμένη εβδομάδα της βάπτισης, το ζευγάρι αποφάσισε να αποσυρθεί για λίγες ημέρες στην Εύβοια, και πιο συγκεκριμένα στα μαγευτικά Λιχαδονήσια. Εκεί, σε έναν τόπο σχεδόν ανέγγιχτο, απόλαυσαν στιγμές χαλάρωσης, θάλασσα, ήλιο και φύση.
Μέσα από μια εκ βαθέων ανάρτηση στο Instagram, ο Μαυρίκιος περιέγραψε το πώς η εξόρμησή τους με σκάφος μετατράπηκε σε μια εμπειρία που θα θυμούνται για πάντα. Διάφανα, καταγάλανα νερά, πεύκα που ενώνονται με τα βράχια, λευκές αμμουδιές και μια σιωπή σχεδόν ιερή.
Η απρόσμενη συνάντηση με τις φώκιες
Το πιο μαγικό κομμάτι της εξόρμησής τους ήταν σίγουρα η απρόσμενη συνάντηση με φώκιες που κολυμπούσαν δίπλα στο σκάφος τους. «Ήρεμες, παιχνιδιάρες, σχεδόν συντροφικές», περιέγραψε ο Μαυρίκιος, αναφερόμενος στα χαριτωμένα θαλάσσια πλάσματα που τους πλησίασαν σαν να ήξεραν ποιοι είναι.
Το ζευγάρι και οι φίλοι τους αντέδρασαν με παιδικό ενθουσιασμό, γελώντας και θαυμάζοντας την ομορφιά της στιγμής. Ήταν, όπως σχολίασε ο ίδιος, «σαν να ήρθε η φύση να ευχηθεί στην κόρη μας καλοτάξιδη ζωή».
Το μήνυμα του Μαυρίκιου Μαυρικίου
«Λίγες μέρες μετά τη βάφτιση της Ιωάννας Μελωδίας μας κι ενώ προσπαθούμε ακόμα να απαντήσουμε στα χιλιάδες μηνύματα σας, νιώσαμε την ανάγκη να ξεφύγουμε λίγο από όλα. Να πάρουμε μια ανάσα, να χαρούμε τον ήλιο, τη θάλασσα και την παρέα των αγαπημένων μας φίλων. Έτσι, ανεβήκαμε στο σκάφος και πλεύσαμε προς έναν τόπο σχεδόν μυθικό: τα Λιχαδονήσια. Ζήσαμε ένα μικρό θαύμα. Ένα από εκείνα τα κομμάτια ζωής που δεν τα σκέφτεσαι· τα νιώθεις. Και τα κρατάς μέσα σου για πάντα.
Από την πρώτη στιγμή, η φύση μάς τύλιξε με μια γαλήνη που δύσκολα περιγράφεται με λόγια. Τα νερά ήταν καταγάλανα, διάφανα, σε αποχρώσεις που θύμιζαν καρτ ποστάλ, σμαραγδένια κοντά στην ακτή, βαθιά μπλε όσο απομακρυνόσουν. Ο βυθός διαγράφονταν ξεκάθαρα, σαν να τον άγγιζες με το βλέμμα. Πεύκα αγκαλιασμένα με τα βράχια, λευκές αμμουδιές και μια απόλυτη ησυχία, που μόνο το απαλό κύμα τολμούσε να σπάσει.
Και τότε… ήρθαν εκείνες. Οι φώκιες. Ήρεμες, παιχνιδιάρες, σχεδόν συντροφικές. Μας πλησίασαν χωρίς φόβο, σαν να μας ήξεραν. Πλέανε δίπλα στο σκάφος, έβγαζαν το κεφάλι τους απ’ το νερό και μας κοιτούσαν με περιέργεια.. κι εμείς, σαν μικρά παιδιά, γελούσαμε και δείχναμε με ενθουσιασμό, μη μπορώντας να πιστέψουμε την ομορφιά της στιγμής. Ήταν ένα σημάδι, σχεδόν συμβολικό· σαν να ήρθε η ίδια η φύση να ευχηθεί στην κόρη μας καλοτάξιδη ζωή.
Αράξαμε σε έναν μικρό κόλπο, σχεδόν κρυφό, μακριά από όλους και όλα. Βουτιές, χαμόγελα, κουβέντες κάτω απ’ τον ήλιο. Οι φίλοι μας, οι άνθρωποί μας, δίπλα μας. Το βλέμμα μου και το βλέμμα της Ιλάειρας συναντήθηκαν και χωρίς λόγια είπαμε το ίδιο πράγμα: "Αυτές είναι οι στιγμές που αξίζει να ζεις".»
Τ
