Το «The Conjuring: Last Rites» έρχεται να κλείσει, ίσως οριστικά, ένα από τα πιο επιτυχημένα horror franchises των τελευταίων δεκαετιών.

Μετά το αμφιλεγόμενο «The Devil Made Me Do It», που απογοήτευσε φεύγοντας από το γνώριμο μοτίβο του στοιχειωμένου σπιτιού, η τέταρτη ταινία βρίσκει ξανά το γνώριμο έδαφος: μια οικογένεια, ένα σπίτι γεμάτο σκοτεινές παρουσίες και τους Ed και Lorraine Warren στη μάχη με το κακό.

Οι warrens μεταξύ μύθου και camp

Αν κάτι χαρακτήρισε το «Conjuring Universe», αυτό ήταν η εξιδανίκευση των Warrens. Από αμφιλεγόμενες φιγούρες της πραγματικότητας μετατράπηκαν σε εμβληματικό κινηματογραφικό ζευγάρι, γεμάτο αγάπη, αφοσίωση και ηρωισμό.

Το «Last Rites» παίζει με αυτόν τον μύθο, αγγίζοντας συχνά τα όρια της κωμωδίας. Από τα «τεστ» του Ed στον υποψήφιο γαμπρό μέχρι τις συμβουλές της Lorraine στη Judy να θάψει τα χαρίσματά της, το σενάριο ακροβατεί ανάμεσα στο horror και σε μια camp οικογενειακή ιστορία.

Τρόμος με καθρέφτες και… κούκλες

Η νέα υπόθεση αφορά την οικογένεια Smurl και ένα στοιχειωμένο σπίτι στην Pennsylvania. Το καταραμένο αντικείμενο αυτή τη φορά είναι ένας καθρέφτης, που χαρίζει μερικά από τα πιο έξυπνα scares της ταινίας.

Οι σκηνές με αντανακλάσεις, με το δοκιμαστήριο γεμάτο καθρέφτες ή με την τρομακτική κούκλα που φωνάζει «μαμά», δίνουν στο «Last Rites» την ατμόσφαιρα που χρειάζεται.

Μικρές λεπτομέρειες λειτουργούν καλύτερα από το κάπως αδύναμο φινάλε, αλλά η ένταση κρατά σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Ένα τέλος ή μια νέα αρχή;

Το φιλμ δεν είναι αριστούργημα, αλλά ξέρει τι θέλει να δώσει: κλειστοφοβία, jump scares και τους αγαπημένους «μαμά και μπαμπά του τρόμου».

Το camp στοιχείο κάνει το αποτέλεσμα λιγότερο σοβαροφανές, δίνοντας μια αίσθηση αυτοσαρκασμού.

Αν όντως πρόκειται για την τελευταία ταινία του βασικού κύκλου, κλείνει με έναν τρόπο που θα ικανοποιήσει όσους αγάπησαν το franchise.

Τελική σκέψη

Το «The Conjuring: Last Rites» δε θα μείνει στην ιστορία ως το πιο τρομακτικό ή το πιο σφιχτοδεμένο επεισόδιο, αλλά φέρνει ξανά την ουσία της σειράς: ένα στοιχειωμένο σπίτι, δυνατές στιγμές τρόμου και ένα ζευγάρι που, έστω και εξιδανικευμένα, συνεχίζει να κρατά τον πυρήνα του franchise.

Δεν είναι μόνο τρόμος, είναι και οικογένεια και αυτό, όσο camp κι αν ακούγεται, είναι το μεγάλο του ατού.